De Rotarian opbergen in de cloud?

Hoe gaat het met de kranten? Lees er alles over op internet! (ontleend aan httpwww.panoramaflatonline.nlactuele-kartoen.html)

Gisteren 20 oktober 2012 viel de voorlaatste Intermediair in mijn bus. Jammer maar helaas. Het blad heeft 47 jaar bestaan. Intermediair plaatste in de topjaren 60 procent van alle personeelsadvertenties voor de hoger opgeleiden. Het blad werd opgericht in 1967 door de risee van het kruideniersgeslacht De Gruyter met een startkapitaal van 40 duizend gulden (Lo de Gruyter, 1929). Tien jaar later streek hij 10 miljoen gulden op bij de verkoop aan VNU. Hij heeft daar nog spijt van, want de winstmachine werd groter en braakte krankzinnige bedragen uit. In dat voorlaatste nummer telde ik nog een schamele 10 personeelsadvertenties. De teruggang is compleet. Het blad bleef goed, maar werd dunner en dunner.

Omslag van het voorlaatste nummer van Intermediair

In de beginjaren schreven wetenschappers erin. Meer dan dertig jaar geleden schreef ik in Intermediair een artikel over de psychologie van de aanbod-economie. Het was de tijd van Reaganomics, het economische aanbodbeleid van Ronald Reagan. In Groot-Brittannië heette het Thatcherisme. Daarover zat je met de redacteuren rond de tafel. Mijn artikel kwam later terecht in een boek onder redactie van een toentertijd illuster maar nu vergeten drietal: Marjanne Sint die later voorzitter werd van de PvdA en na een fietsvakantie in Italië moest opstappen. Nu is zij lid van de Raad van Commissarissen van De Nederlandse Bank. Michal Korzec zat erbij. Hij is nu (of was?) hoogleraar van de Universiteit van Warschau. In de jaren zeventig een van de initiatiefnemers van Dolle Mina, columnist van de Volkskrant, Elsevier en Playboy. Hij maakte nog eens met Theo van Gogh een film over Jerzy Urban. De derde was Flip Vuijsje, een op gympen rondrennende sociologische hoofdredacteur van Intermediair van circa 30 jaar. Voorbij, voorbij, o, en voorgoed voorbij.
Na die tijd vervingen wetenschapsjournalisten de wetenschappers. Er kwam een betaalde redactie. Er kwamen snelle, korte artikelen. Maar het bleef leuk. Waar ging Intermediair die laatste jaren over?

-Over de onstuitbare drang van velen om beroemd te worden, ook als ze niets kunnen.

-Mijn collega stinkt, hoe breng ik dat ter sprake?

-Tien gouden tips om op te vallen.

-Bordeelbezoek met een klant.

-Collega’s met kinderen, wie haat ze niet?

-Praten over boeken die je niet hebt gelezen.

-Afkicken op niveau.

Wie een andere baan zoekt, kijkt op internet. Met online-advertenties kan je als adverteerder snel nagaan hoeveel en welke mensen je bereikt. Je kan specifieke doelgroepen benaderen en met de doelgroep communiceren. Intermediair gaat online door, zonder redactie maar met freelancers. 
Tien van de 47 leden van de Rotaryclub Heerlen namen het papieren ledenboek dat 700 pagina's dik is. Zo’n tien jaar geleden nam iedereen dat boek. Wie had een jaar of tien geleden kunnen denken dat de clubverslagen van Rotaryclub Heerlen alleen nog per internet gaan? Toen ik indertijd secretaris was, kreeg iedereen een papieren verslag. Van iemand die er niet was, pende ik de naam op het verslag en gaf het volgende keer. Ik herinner me discussies over de vraag of het verslag wel per email zou kunnen: er zou veel verloren gaan… 
Wat met het blad De Rotarian, dat glossy blad waar volgens mij niks in staat? Het blad heeft weinig advertenties, veel gratis stukjes, en saai saai saai. Mag dat blad ook de cloud in? Het zou kostenbesparend zijn. Een stukje bos blijft overeind. Het dwingt een online-redactie tot snelle korte berichten. Dat beetje info dat in de Rotarian staat kan je gemakkelijk digitaal verspreiden, want zo aardig als Intermediair was zal het nooit worden.

Ontleend aan het voorlaatste nummer van Intermediair (de vraag naar de begrafenis van De Rotarian is toegevoegd aan de cartoon van Bas van der Schot)