Rotary Nederland zet de sociale media in om Rotary zichtbaar te maken 

Dit is het eerste filmportret van een Rotarian uit de campagne voor Rotary Nederland om Rotary zichtbaar te maken. Met een eerste filmportret van een Rotarian: Dick Dekker. Deze heeft een project  (klik) om aandacht en geld voor onderzoek naar preventie en behandeling van borstkanker. Hij organiseert dit samen met Rotary.

Meezingen met Sjef Hautvast

Drie Messiah-meezingers smeren hun kelen met een bekertje water enkele minuten voor de uitvoering. Ze zitten in de artiestenfoyer van de schouwburg Heerlen. De zanger rechts is oud-Rotarian Sjef Hautvast. Vervolgens van rechts naar links: Lucy Sweers en Ditte Merle. Ik had die dames ook al aangetroffen in een eerder meezingconcert in Schunck (klik) (Foto: J. von Grumbkow).

Het Combattimento Consort (klik) deed op de vroege zondagochtend van 25 november Heerlen aan, zodat de liefhebbers van de Messiah van Händel op het podium van de Limburgzaal konden meezingen. Maximaal 50 zangers en zangeressen mochten zich inschrijven. Natuurlijk met de nodige zelfstudie achter de rug. Om 10:00 uur begonnen de koorrepetities onder leiding van Onno van Ameijde (klik), een bekend koordirigent. Bas Schoonderwoerd kwam die zondagochtend in alle vroegte om vanuit de coulissen een paar foto's maken. 's Middags om 17:00 uur was de uitvoering voor publiek. Onno van Ameijde zong zelf mee want er waren te weinig tenoren. In de koorwereld is er een tekort aan tenoren en bassen. Het onderstaande YouTube-filmpje van het Hallelujah uit de Messiah is van het King's College Choir van Cambridge. Wat zij ten gehore brengen, klinkt bijna zo goed als die zondag in de Limburgzaal.

Geen kerst zonder het Hallelujah uit de Messiah van Händel. Dat vrolijke en hoopvolle Hallelujah vergeet je nooit meer als je het een keer gehoord hebt. Die Messiah is van 1741 en tot de dag van vandaag een tophit. De duur: tweeënhalf uur. We kwamen er met een drie kwartier genadig vanaf. Het Hallelujah is het bekendste deel van de Messiah. Er moet een keer een uitvoering zijn geweest bij de Grand National Celebration of Peace (klik) met 10.000 stemmen en een orkest van 500 leden.
Toen ik de artiestenfoyer binnenglipte, trof ik een aantal bekenden aan waaronder oud-Rotarian Sjef Hautvast. Sjef Hautvast: een stem die je uit duizenden herkent. Alleen al door die stem moet hij de eerbiedwaardige voorzitter zijn geworden van het Koninklijke Harmonie Orkest Heerlen (klik). Ik geloof dat hij ook voorzitter is of was van het Dierentehuis de Mijnstreek (klik). Hij heeft dus hart voor dieren. In zijn wilde jaren bracht hij het tot stadsprins van Heerlen (1985). Sjef Hautvast zei me dat hij al zes jaar met pensioen was, maar muzikaal steeds actief. 

De proclamatie van Prins Sjef I, oftewel Sjef Hautvast, van Carnavalsvereniging De Winkbülle in de Stadsschouwburg (Fotograaf Dries Linssen, foto ontleend aan Rijckheyt Heerlen). Klik om te vergroten.

De vrouw die mij gunstig gezind is, deed ook mee en had een weekje in de avonduren de altpartijen geoefend. Helaas een octaaf te laag. Dus dat werd hard werken op die zondagmiddag met een partituur vol met geel gemarkeerde altpartijen. De koordirigent liet het koor eerst vijf minuten ontspanningsoefeningen doen: zwaaien met je armen, "o- en a-klanken" uitstoten, ronddraaien met de schouders. Alle dames waren superactief, maar de heren bleven kaarsrecht als stijve harken staan, zo zei de vrouw die mij gunstig gezind is. Het werd misschien mede daardoor een prachtig concert van ongeveer een half uur. 

Messiah van Händel in Limburgzaal. Bovenste rij de vierde en vijfde van rechts de twee eerder genoemde meezingdames (Foto: J. von Grumbkow). Klik om te vergroten.

Dirigent Jan Willem de Vriend richtte zich tussen de bedrijven door tot het publiek. Hij is violist en artistiek leider van het Combattimento Consort (klik). Dit Combattimento Consort organiseert meezingconcerten en babyconcerten. Die babies spelen niet mee maar luisteren. Dat zou hun muzikale oor stimuleren. Van zijn Combattimento Consort zijn een aantal CD’s en radio- en televisieopnamen met het cijfer ‘Tien’ van het blad Luister (klik). Een paar dagen geleden kreeg hij de "Radio 4 Prijs" uitgereikt omdat hij op een bijzondere wijze en voor een breed publiek klassieke muziek maakt. De praatjes van die dynamische en beweeglijke man bleken onverwacht geestig en informatief. Een leuke kerel die alles expressief uitlegde en voordeed: tijdens de repetitie bleken de koorleden te moeten zingen als een rinkelende schoolbel of als een stel opfladderende duiven.

Dirigent Jan Willem de Vriend komt tussen de stukken door met anekdotes en wetenswaardigheden over de Messiah. Op de achterste rij derde van links, maar het lijkt tweede van links, zit voor de kenner met een loep: Sjef Hautvast. (Foto: J. von Grumbkow). Klik om te vergroten.

Niet vergeten: de Sinterklaascadeautjes 

Sinterklaas vroeg mij om de leden van Rotary Heerlen te zeggen dat zij zijn cadeautjes voor de woon-werkgemeenschap Corisberg moeten afgeven bij Joost Smeets en Steph Vaessen. De Sint heeft met Rob Thalen afgesproken dat deze voor zijn paard zal zorgen. A.s. vrijdag 30 november kunnen de laatste cadeautjes in de zak van zwarte Piet gedaan worden. 

De vrouw die mij gunstig gezind is was vele jaren zwarte Piet, maar is nu te werk gesteld bij een ander Sinterklaasje

30 november: David Jongen van Atrium MC houdt verhaal voor Rotary Heerlen

David Jongen (Foto ontleend aan: www.atriummc.nl) 

David Jongen houdt op 30 november een voordracht voor Rotary Heerlen. Klik op zijn LinkedIn-profiel. Sinds oktober 2011 is hij voorzitter van de Raad van bestuur van Atrium Medisch Centrum. Hij volgde oud-Rotarylid Eke Zijlstra op. Daarvoor werkte hij als lid van de Raad van Bestuur van het UWV in Amsterdam. Het UWV stond in die tijd voor een nieuwe reorganisatieronde om zo’n vijfduizend banen te schrappen. De bonden waren ongelukkig toen Jongen samen met een ander bestuurslid op zo’n cruciaal moment vertrok. Op YouTube vond ik een filmpje waar David Jongen stakende schoonmakers toespreekt:

Voor zijn UWV-tijd was hij zes jaar gemeentesecretaris van Den Haag. Dat was in de periode van de belegering van het Laakkwartier, toen daar in november 2004 twee van terrorisme verdachte personen zich verschansten. Hij heeft daarover een interessant interview gegeven dat staat hier en dat gaat over crisisbeheersing. Hij kwam ooit in het nieuws toen de gemeente Den Haag onder zijn leiding werd uitgeroepen tot de meest klantgerichte gemeente (onderzoek SGBO) en de beste gemeentelijke werkgever (onderzoek Intermediair). David Jongen is opgegroeid in Simpelveld, zat op Rolduc en studeerde aan Universiteit Twente bestuurskunde. 

Middagclub, avondclub of combinatie (4)? De finish

Keuzen in procenten

De tweede ronde van de enquête is opnieuw ingevuld door 100% van Rotary Heerlen. De eerste ronde gaf geen uitslag. Van de vijf alternatieven vielen er dus twee af. Met de overgebleven drie alternatieven gingen we geduldig door. Opnieuw zonder keuzestress (klik). Als je steeds scherper focust, wordt het beeld duidelijker, want 61% gaat voor de vrijdagmiddag, 21% voor de woensdagavond en 18% houdt het op een combinatie van woensdagavond en vrijdagmiddag.

Het merendeel van de Rotarians bracht hun stem per email dus elektronisch uit, maar ze hadden er wel een redelijk goed gevoel bij. 

Firesides: witte rook uit de schoorsteen? 

(Ontleend aan:  httpwww.politicalcartoons.com)

Een paar weken geleden verpakten onze duovoorzitters Henk Goei Thè en Robert Mühlig hun toekomstscenario's in een herderlijk schrijven. Als Sinterklaassurprises. Hoe zat dat ook al weer? Klik hier. Die scenario's zijn langs het haardvuur gegaan. Dat was handig, want sommige konden linea recta het vuur in. Welke kwamen gelouterd als witte rook uit de schoorsteen? De Vaticaan-watchers gaan woensdagavond kijken.

En Passant (2): 100 clubbezoeken

Auteurs Agnes Den Hartogh & Wim Van Gerdingen met hun roze gekleurd boekje En Passant. Bestelinformatie hier (Foto ontleend aan hun website).

Na hun bezoek aan ruim honderd Rotaryclubs kwamen Agnes den Hartogh en Wim van Gerdingen tot de conclusie dat het stoffige imago van de Rotarians "niet meer" terecht is. In HartvanHolland-online zegt Van Gerdingen: “De Rotary is geen grijze haren-, dikke sigaren-, old boys network." In elke club gaven ze het jongste en het oudste lid een vragenlijst. Wat beide auteurs opviel "was dat de jongere Facebook- en LinkedIn-generatie aangeeft het vriendenclubgevoel belangrijk te vinden en graag fysiek lokaal bezig wil zijn.” Beide auteurs hielden in 2011 een blog bij. Hun blogteksten zijn de kern van het boekje, aangevuld met anekdotes die niet op de blog staan.Je komt er een eind mee, maar ik ga het boekje bestellen. Beiden bezochten RC Brunssum-Onderbanken.  

http://www.rcbrunssumonderbanken.nl/ 

In hun blog (dus ook in het boekje) staat over Brunssum-Onderbanken: 

"Hoe bijzonder om in de kelders van een authentieke hoeve –trappetje op en af- in een typische Limburgse sfeer te komen. En meteen een bekende te treffen, een gezicht dat we eerder in het zuiden van het land zagen destijds als lid van RC Kerkrade (“…zijn jullie eerder in Kerkrade geweest dan bij ons?!” was het verontwaardigde antwoord van RC Brunssum-Onderbanken) en nu in de functie van regiovoorzitter. En daarmee was de toon van een fijne en vooral open avond gezet. Ja, we waren al een keer eerder in deze streek, en dat is waarom we graag nog een keer naar Zuid-Limburg terug wilden komen; vanwege die open gezelligheid! Gewoon lekker even zingen als iemand een jaartje ouder is geworden." 

Veel positief gekringel uit de sigarenrook. Wie de rest van hun blije Brunssumse ervaringen wil lezen, klik hier. 

En Passant (1): een boekje met impressies en anekdotes over Rotary

Voorzijde van boekje

Paul Franken liet op 16 november 2012 een boekje rondgaan, dat geschreven is door twee Rotarians. Deze hebben in 2011 ongeveer 100 van de 500 Nederlandse Rotaryclubs bezocht. Hun boekje bevat anekdotes en impressies. Voordat ik het in handen kon krijgen, was het verdwenen, maar op internet (klik) is een inkijkexemplaar.

Aan de stippen is te zien dat in Zuid-Limburg een drietal clubs is bezocht

Clubvaantje Liechtenstein-Eschnerberg: overhandiging

Clubvaantje Rotaryclub Liechtenstein Eschnerberg

Op vrijdag 16 november overhandigde Rebecca Näff het vaantje van Liechtenstein-Eschnerberg aan voorzitter Henk Goei Thè. Van deze club (klik) is haar moeder lid. Het thema van die club is "Gemeinsam bewegen". Rebecca Näff heeft gelogeerd bij de gezinnen van Steph Vaessen, Joost Smeets en Bas Schoonderwoerd en loopt stage bij Luc Logister die een praktijk heeft voor fysiotherapie en manuele therapie (klik). Rebecca Näff figureerde drie keer eerder op deze blog. De eerste keer hier. De tweede keer hier en derde keer hier.

Henk Goei Thè en Rebecca Näff met in het midden het vaantje (Foto: J. von Grumbkow). Klik om te vergroten.

Kleine geschiedenis Rotary Heerlen (1):

het clubvaantje

Vaantje van Rotaryclub Heerlen

Bezoekt een clublid een andere club, dan gaan vaantjes over de tafel. De bezoeker schenkt een vaantje aan de voorzitter en hij mag op zijn beurt een vaantje mee naar huis nemen. Terwijl de vaantjes plechtig van eigenaar verwisselen, komt iedereen overeind en knoopt vormelijk zijn jasje dicht. Een ceremoniële ruil zoals op de Trobriands eilanden bij Papoea Nieuw-Guinea. Die traditie is daar en ook hier verwaterd. Benno Cats: "We waren gespitst op die vaantjes. Je was er op uit om een eigen vaantje mee te nemen. Je geeft niet twee maal een vaantje, dus je keek eerst in het register of je een vaantje mee moest nemen." Die gewoonte is in verval geraakt. Oud-lid Lei Nacken heeft nog eens als een cultureel-antropoloog de "Vaandeldocumentatie" gemaakt die loopt tot in het jaar 2000. De documentatie staat hier (klik). Dat archief vermeldt dat de club misschien wel 400 vaantjes heeft buitgemaakt. Dat moet een berg trofeeën zijn geweest.

Eerste pagina van de Vaandeldocumentatie die loopt tot het jaar 2000 en samengesteld door oud-lid Lei Nacken (klik)

Ze kwamen uit Brunei, Kongo, Hong Kong, allerlei delen van India, Indonesië, Irak en Iran, Japan, Kenia. Singapore New Zeeland, Australië. Eind jaren zeventig begon die berg te storen. De club wist niet meer wat ze met die zooi aan moest. Benno Cats: "We ergerden ons aan de chaos rond die vaantjes. Er kwamen er steeds meer. Dat was rond 1980. Ze lagen los in de kast. Het was: "Gooi maar in een doos. Op een gegeven ogenblik hebben we ze geordend en een administratie gemaakt."

Een tegel als vaantje van Rotary Genk

Er waren vaandels bij van ander materiaal dan van stof: hout, steen, metaal. Grote en kleine, sommige in plastic verpakt als bescherming tegen het stof, andere met een grote houten standaard erbij. Er hingen certificaten, charters en testimonia tussen. Een indrukwekkend wapenarsenaal.

Metalen vaantje van Rotary Essen-Ost

Er was een schriftje voor de binnengekomen vaantjes en een schriftje voor de ontvangen vaantjes. Met de datum en de naam van de club erbij. Het register verwaterde. De schriftjes met de administratie raakten zoek. Benno Cats: "Er is toen een bord gekomen en daar hingen we de mooiste vaantjes. Dat was een groot bord van 1,20 bij 2,50 meter. Toni, mijn vrouw, heeft de vaantjes nog gewassen en gestreken. Weer later kwam er een kast." De wand verdween want de club ging mee naar de nieuwbouw aan de Putgraaf: het Grand Hotel. Daar kwam op een gegeven moment een kast. De geschiedenis van de vaantjeskast is een apart verhaal.

Wand met de vaantjes toen Rotary Heerlen nog vergaderde in het voormalige hotel-restaurant Max aan het Wilhelminaplein te Heerlen, een Art Deco rijksmonument. Het ontwerp in stijl van het traditionalisme met invloeden van het expressionisme. Het hotel is gebouwd in 1920 als Hotel-Café-Restaurant met Sociëteit en filiaal van de Z.N. Handelsbank te Heerlen. Het is van de architecten Pauw en Hardeveld uit Amsterdam. Klik om te vergroten!

Eerbied voor jouw grijze haren

YouTube-filmpje via Leo van Breugel verkregen met zijn toevoeging dat hij hoopt hiermee niet het toekomstbeeld van de club te schetsen.

Leo van Breugel zei benieuwd te zijn hoe de resultaten van de enquête en de firesides door het clubbestuur worden ingepast in het toekomstbeeld van Rotary Heerlen. Hij mailde gelijk een toekomstscenario van YouTube mee. De uitkomst van de schriftelijke enquête had hem verbaasd (klik). Eerder bleek uit een mondelinge enquête met precies dezelfde vraag, dat ruim 70% van de leden voor een avondclub was. Nu is het 14%. Meer jongere leden dan verwacht, laten eveneens de avondclub vallen. Over die daling van 70% (mondelinge enquête) naar 14% (schriftelijke enquête) zou een onderzoeker zeggen "er is nader onderzoek nodig" en meteen een onderzoeksbegroting indienen. Ik weet niet beter dan dat de onderzoeksmethode altijd iets uitmaakt. Maar zo veel? Bij een mondelinge enquête kan de ondervraagde dingen zeggen, waarvan hij denkt dat de enquêteur deze wil horen. De invloed van de enquêteur kan dus groot zijn. Maar dat zijn speculaties "waarvoor nader onderzoek nodig is". Ondanks enquêtes en firesides zet de vergrijzing door, maar wel met een zekere eerbied voor grijze clubharen.

"Ik heb eerbied voor jouw grijze haren" een succesnummer uit 1963 (Grand Gala du Disque) van Gert Timmerman, die zich bekeerde tot het christendom, het christendom later afzwoor, maar weer wat later bijtrok. Het is een lied van Bobbejaan Schoepen die vanuit een arbeidersmilieu belandde bij de tweehonderd rijkste Belgen. Ik zeg het maar even: eerbied voor grijze haren loont.

Middagclub, avondclub of combinatie (3)? Nieuwe ronde nieuwe kansen

De enquête is ingevuld door 100% van Rotary Heerlen. Precies 50% wil de situatie voor 1 januari 2012: de vrijdagmiddag. Oei-oei, net geen absolute meerderheid. De club lijkt misschien een swing state maar alles liep in alle rust en er zijn geen campagnes gevoerd. En hoe zit het met de vrijdagmiddag gecombineerd met de woensdagavond? 23% wenst die combinatie. Voor de woensdagavond kiest 14%. Volgens de procedure gaan we nu kiezen uit de drie meest gekozen alternatieven. We blijven even bezig maar zonder keuzestress (klik).

En wat heeft u gestemd? Alsjeblieft, dat probeer ik te vergeten!

Vrijdag 16 november 2012 bezoek van Carol Govers

Your Rotary Needs You

Gouverneur Carol Govers komt op vrijdag 16 november 2012 een praatje houden voor Rotary Heerlen. Volgens zijn Linkedin-pagina (klik) is Carol Govers: 

• Apotheker (manager) en verbonden aan Park Apotheek (klik) in Elst (1987- heden). Afgestudeerd in Utrecht en hij zat op het Bisschoppelijk College in Sittard.
• Lid van het bestuur van de Stichting R.K. Bejaardencentrum Wervershove in Elst (1993-heden) en van het bejaardencentrum van de Stichting Vrede en Rust (2000-2007). 
• Hij was voorzitter van Rotary Elst-Over Betuwe (2001-02 en november 2009-10) en assistent gouverneur (D1550 2003-09; DRFCC 2004-2010). 

Alle leden, inclusief Carol Govers, hartelijk welkom!

Sociale media (7):

Welk Rotary-imago opkrikken?

Aap kijkend in de spiegel: zit mijn haar goed, heb ik geen puistjes, kan het zo? Ja, ik zie er vandaag patent uit! (Ontleend aan: www.algor.com/news_pub/cust_app/monkey_skull/default.asp)

Nieuwe netwerksites zoals Instagram (klik) en Pinterest (klik) zitten in een niche met het imago van vrouwensites. Voor bedrijven zijn ze interessant want de gebruikers linken hun profiel aan bedrijven en merken. Vijftig procent post wel eens iets over merken. Hun reacties zijn in grote meerderheid positief. Onderzoek naar relaties tussen merk en klant beoogt om karaktereigenschappen van het merk te transponeren naar de klant, zodat in de marketing niet langer het merk, maar de klant voor het voetlicht staat. Merk = klant. 

Een merk is dus deel van iemands imago. Bedrijven zetten stevig in op 'brand fans'. Fans willen niets verkeerds zeggen over een merk, want wat negatief is straalt uit naar henzelf. Daardoor zakt wèl hun geloofwaardigheid. Als ik iets koop, dan kijk ik doorgaans op internet naar de gebruikersoordelen, maar ik zoek een oordeel met de nadelen van het product erbij. Maar bedrijven zitten niet stil. Ze zorgen dat 'brand fans' 'expert advisors' worden.

En Rotary? Volgens Rotary hebben de Nederlanders geen idee wat Rotary is. In 2012 - 2013 start Rotary met circa 20 shortfilms, geënt op de regiobranding van Zuid-Limburg. Klik op de eerdere blog waar Marthin Flokstra (klik) als 'brand fan' van Limburg figureert. De doelstelling is dat na het eerste jaar elke film gemiddeld zo’n 4.000 kijkers heeft getrokken. Veel is het niet. Ik vermoed dat vooral Rotarians kijken. Het is een spiegelproef, een test om vast te stellen of dieren zichzelf in het eigen spiegelbeeld herkennen. Zelfherkenning bij dieren wordt door Frans de Waal in verband gebracht met zelfbewustzijn. Met die shortfilms leren Rotarians zichzelf kennen, althans zoals dat naar het ideaalbeeld van de makers van de shortfilms gekneed zou moeten worden! Met die Zuidlimburgse regiobranding leren de Zuidlimburgers zich bewust te worden van het ideaalbeeld dat de makers van de regiobranding van ze hebben. Dus gebruikers construeren niet alleen zelf een imago, maar krijgen deze ook via internet in hun maag gesplitst. 

En Rotarians...? Die worden met die 20 shortfilms een 'Brand fan' van zichzelf. Toch vraag ik mij af of Nederlanders geen idee hebben wat Rotary is. Vorig jaar had de Groene Amsterdammer een leesbaar artikel over het elitaire imago van Rotary. Dat artikel kan je hier (klik) downloaden. De Linkedin-Rotarians kwamen met meer dan vijftig reacties. Hier lees je de reactie... mits je op Linkendin zit (klik). Dat beeld werd al eerder bevestigd in een Telegraaf-artikel over Rotarians die een nieuwe wijk wilden bouwen met 250 woningen voor "ons soort mensen" (inmiddels is het Telegraaf-artikel verdwenen, maar er staat nog wel iets hier en hier) Een vloedgolf van negatieve reacties spoelde over Rotary. Er is dus zeker een beeld over Rotary als merk en over de Rotarians, want merk = klant.

Een tegenvaller, Jeeves. We hebben alleen elkaar. Zorg dat deze broek morgenochtend gestreken is.

Social Sofa (3): Vrouwen laten Heerlen glimlachen

Een maand geleden was ik in Horst aan de Maas en zag ineens een prachtige Social Sofa staan.

Toevallig kreeg ik vandaag een oud nummer van Weekblad Parkstad van 17 oktober 2012 in handen. Dat weekblad wordt alleen in Heerlen en niet, zoals de naam Parkstad suggereert, in Landgraaf bezorgd. Er stond dat een stichting met een prachtige naam: 'Vrouwen laten Heerlen glimlachen' (klik) met de Social sofa's bezig was. Die vrouwen hadden eerder met glimlachend achter een olifantenparade gelopen. In dat oude nummer stond ook dat het college besloten had om aan het Social sofa-project mee te werken. In het najaar 2013 zijn twintig sofa's te bewonderen in het centrum van Heerlen.  Vijfentwintig mensen gaan vanuit Baanbrekend Werk (klik) een jaar lang mozaïeken. Tijdens de expositieperiode slingert er een wandelroute langs de 20 ontwerpen. De gemeente staat garant voor een bedrag van 80.000 euro. Voor Rotary Heerlen zijn Jan Stoot en Joost Smeets van de Lustrumcommissie er mee bezig. Klik op de eerdere blog.

Sinds 2009 is Heerlen aan de slag met ‘Baanbrekend Werk’. Dit project is een initiatief van de afdeling Werkgelegenheid en Sociale Zaken van de gemeente Heerlen. Via Baanbrekend Werk krijgen mensen met een bijstandsuitkering, die geen of nauwelijks kans hebben op een baan, de mogelijkheid om via allerlei ‘zichtbare’ en maatschappelijk zinvolle projecten werkervaring op te doen. Ze zijn onder meer actief als buurthulp, stadsinformant, beheerder fietsenstalling, medewerker in het groen en als medewerker verwenzorg in verzorgingstehuizen. 

Formele en informele organisatie: taken van een Rotaryvoorzitter

Aan de voorkant de formele Rotary-organisatie met officiële procedures en organisatieschema's. Aan de achterkant de levendige informele organisatie van de talloze clubs met eigen werkwijzen, waarvan Rotary Heerlen er eentje is, zo'n beetje als het kleine Gallische dorp van Asterix en Obelix, aan de rand van het Romeinse rijk dat zich staande probeert te houden tegen de centralistische pressie uit Rome, respectievelijk Evanston, Ill.

Wie voorzitter wil worden moet de "pre-pets" doorstaan,  de training-seminars voor de "presidents-elect". Op de districtswerkdag van oktober kregen de komende clubvoorzitters een eerste onderdompeling. Klik hier. 
Van de uitgebreide dooplijst van taken schrik je. Wat mij betreft houden we het in de Rotary Heerlen bij de informele activiteiten en kijken we waar je formeel niet onderuit kunt. Geef meer aandacht aan zaken die de eigenheid van een club karakteriseren dan aan formele activiteiten. Toen ik nog bezig was als organisatiepsycholoog, hoorde je in training-seminars dat bij leidinggeven die informele cultuur veelal wordt vergeten: leidinggeven gaat dan lijken op een kansspel. 
Die formele lijst voor de aankomend voorzitter was geen aai-pet, maar het was schrikken hoeveel toetsvragen de aanstaande voorzitter moet kunnen beantwoorden. 
1. Waar staat jouw club nu?
Waar wil jij dat jouw club heen gaat? Welke inspirerende visie heb jij daarvoor? Welke mensen trek je daarvoor aan? Hoe loopt jouw plan van aanpak?
2. Analyseer het lopende jaar.
Stand van zaken en resultaten. Vooruitzichten (clubprofiel) en overloop naar volgend jaar. Zorg met elkaar voor een meerjarenvisie en beleid. Is er een strategisch plan voor de activiteitenvelden?
3. Ken je de organisatie en de clubtevredenheid?
Samenstelling club en tevredenheidsniveau. Zwakke plekken in de organisatie en wrijvingspunten. Onbezette functies. Holle functies. Eén is geen. Continuïteit (mate van overdracht).

Brigitte Kaandorp (Ontleend aan: www.brigittekaandorp.nl)

Wat zou het aardig zijn als de komende voorzitters de spoedcursus "Cabaret voor beginners" van Brigitte Kaandorp zouden volgen. In tien stappen legt ze uit hoe het allemaal werkt. “Het is zo makkelijk, je moet het alleen even weten”, aldus de cabaretière die nog een paar hilarische zijpaden inslaat. “Er is alleen één voorwaarde om jezelf cabaretier te noemen; er moet wel om je gelachen worden.” 
Haar stappen zijn: (1) hoe kom je op, (2) wat zeg je vervolgens, (3) waar gaat het de hele avond verder over, en (4) hoe ben ik grappig? Je krijgt het op een presenteerblaadje aangeboden zodat een nieuwe Rotaryvoorzitter thuis direct aan de slag kan. Voor het aanschouwelijk maken van haar 10-stappen gebruikt ze een krijtbord, want overweg met Powerpoint kan ze niet: “Daar komen gek genoeg altijd verdwaalde vakantiefoto’s tussen te staan.” Dus laat die Powerpoint ook maar weg en neem accessoires mee.

In het midden het krijtbord met de 10 stappen. Daarom heen de accessoires die nuttig zijn bij het leidinggeven aan een Rotaryclub. Brigitte Kaandorp gaf de cursus in de Schouwburg van Heerlen op 1 november 2012. De mensen op de eerste rij duwde zij een microfoon onder de neus. Zij vroeg hun waarom zij naar de cursus waren gekomen (ga nooit op de eerste rij zitten). De eerste was een man (de zaal bestaat in meerderheid uit vrouwen). Toen deze antwoordde dat hij gekomen was om "nog één keer te kunnen lachen voor de zorgtoeslag inging", besliste de cabaretière dat hij de cursus niet nodig had: hij was een natuurtalent. (Foto: J. von Grumbkow).

De stappen uit Rotarytraining-seminars voor de "presidents-elect" vervolgen met:
4. Maak een lijst activiteitenvelden.
Clubservice (ink.voorzitter). Vocational Service. Community Service. International Service. Jeugdzaken en New Generations Service. Rotary Foundation: Future Vision Plan. Interservice  (www.serviceclubs.eu). Wat zijn jouw accenten?
5. Wat doet de Clubvoorzitter?
Coördineren van Voc./Comm./Internat.Service (samenwerken met Rotaract, Junior Kamer, Ronde Tafel, Ladies’ Circle, andere Serviceclubs). Clubservice doorspreken met de inkomend voorzitter. Vóór elke clubbijeenkomst info uitwisselen, toetsen en afstemmen met de secretaris. Bijeenkomsten van de club en het bestuur voorzitten. Contact houden met de regio (RBC) en met het district (gouverneur en districtcommissies).

En om het geheel af te sluiten, stond voor alle zekerheid: "Alles wat hier nog niet genoemd is…."

Het beste jongetje van de klas met zo'n bekende Powerpoint...

Internationale Jeugduitwisseling 2013-2014

Voor de gehele folder klik hier

In de nieuwsbrief (klik) staat informatie voor aanmeldingen voor de Rotary Jeugduitwisselingen 2013-2014. Deelname aan de Rotary uitwisselingprogramma’s staat open voor alle jongeren in het voortgezet onderwijs in leeftijd tussen 16 en 19 jaar. Aanmelden voor deelname dient te gebeuren via een plaatselijke Rotary Club in de regio. Zoek dus een Rotary Club in de buurt via: www.rotary.nl/districten/clubzoeker/ 

Stichting De Koepel verhaalt

Het boek waarvoor ingetekend kan worden.

Van de Stichting 'De Koempel verhaalt' (klik) ontving Rotary Heerlen het bericht dat het boek van de Kerkraadse schrijver Wiel Kusters ‘In en onder het dorp. Mijnwerkersleven in Limburg’ binnenkort uitkomt en voor een lagere intekenprijs te verkrijgen is. Volgens de uitgever vertelt Kusters over de Limburgse mijnwerkers en hun families. Hij groeide op in Spekholzerheide als zoon en kleinzoon van mijnwerkers. Bestellen per email info@dekoempelverhaalt.nl met vermelding van naam, adres, postcode, woonplaats en telefoonnummer. 

‘Mijnwerkers in Limburg. Een sociale geschiedenis’ is geschreven door Ad Knotter, Serge Langeweg, Erik Nijhof, Jan Peet en Willibrord Rutten. Uit de folder van de uitgever: het boek wil de herinnering aan de Limburgse mijnwerkers levend houden en op wetenschappelijk verantwoorde wijze inzicht verschaffen in de aard van hun werk, de sociale verhoudingen en de cultuur in de nu verdwenen samenleving rondom de mijnen. 

Ethische dilemma's:
tegen de stroom in of met de stroom mee draaien?

Welke kant draaien Jan Maessen en Wim Vencken woensdagavond 7 november 2012 op? Met de stroom mee of tegen de stroom in? Of wordt het van alles wat?

Op woensdag 7 november 2012 legt Jan Maessen aan Wim Vencken zijn ethische dilemma's voor. Dat is de dag na de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Zal het daar merkbaar worden in de gezondheidszorg, de regelgeving voor het bedrijfsleven en de schone energie? Of draait het de andere kant op: krijgt de olie-, gas- en kolenindustrie meer ruimte? Wim Vencken zit in de autobusiness en weet hoe je rondjes moet draaien. Wie op een rotonde belandt, moet tegen de klok in rijden. Het zal woensdagavond een gedraai worden om eruit te komen, maar Jan de Lang heeft alles in de hand en we draaien rustig met de heren mee.  

Museum a/h Vrijthof (4): van dik hout zaagt men planken

Conservator van het Museum a/h Vrijthof Monique Dickhaut die al 23 jaar verbonden is aan dit museum. Dit jaar werd zij door burgemeester Hoes benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor haar inzet voor het Maastrichts cultureel erfgoed (Foto: J. von Grumbkow).

Conservator Monique Dickhaut houdt van duidelijke taal: "Doe nooit iets voor niets." Ze gaf het voorbeeld en deed deze avond niets voor niets. "We willen overal geld voor. De architect is mijn echtgenoot. Dat scheelt geld, want we praten aan de keukentafel." En: "Geef niets uit waarover je niet zeker bent. Je moet voorzichtig begroten en geld binnenhalen." Ik hoorde het aan en dacht dat werk en privé steeds meer door elkaar gaan lopen want werk en thuis worden concurrerende plaatsen om geld te genereren. Haar echtgenoot de architect Rob Brouwers zat er bij, dus het zal allemaal wel waar zijn. 

In september 2009 zegde de provincie Limburg een bedrag van één miljoen euro toe voor de verbouwing van het Museum aan het Vrijthof. Er kwam, naar ik begreep, nog een miljoen van de gemeente bij. Monique Dickhaut ging van dik hout planken zagen en startte een no-nonsense presentatie met financiële sommetjes voor de leden van drie Rotary's (Houthalen, Land van Rode en Heerlen) nadat plaatsvervangend voorzitter van Rotary Land van Rode, Martie Wanders, iedereen zoals een HRM-advisor betaamt, op zijn/haar gemak had gesteld (klik).

Martie Wanders, die avond plaatsvervangend voorzitter van Rotary Land van Rode, en HRM-advisor van de Faculteit Psychologie & Neurowetenschappen van de universiteit Maastricht. Ze kon op 29 oktober 2012 als eerste aanwezig zijn om de circa zestig aanwezigen van de drie Rotaryclubs te begroeten, want de Universiteit Maastricht is zo'n beetje buurman van het Museum (Foto: J. von Grumbkow).

Voor de verbouwing was meer geld nodig. In Maastricht is een rijke Stichting met de naam Elisabeth Strouven. Deze Stichting is voortgekomen uit het Burgerlijk Armbestuur van Maastricht dat zich vanaf de Napoleontische tijd bekommerde om zieke, oude, gehandicapte en arme inwoners van Maastricht. Met de komst van de Algemene Bijstandswet in de jaren zestig zonderde het Burgerlijk Armbestuur een deel van het vermogen af. Met de opbrengsten gaf zij bijstand aan organisaties en instellingen in de sociale sector. Dat werd de Stichting Elisabeth Strouven die verder met allerlei legaten werd uitgebouwd.

Doorgang Museum a/h Vrijthof (Foto: J. von Grumbkow).

Die Elisabeth Strouven had in 1628 aan de Calvariestraat in Maastricht een begin heeft gemaakt met de opvang van zieken en gebrekkigen. De Stichting kent subsidies toe aan de zaken als dagopvang voor ouderen, wijkcentra in Maastricht, het Toon Hermans Huis, Platform gehandicapten, de Voedselbank, carnavalsverenigingen, harmonieën, literaire producties. Tijdens een feestelijke bijeenkomst in het Museum is in 2009 het Elisabeth Strouven Monumentenfonds opgericht met als doel: middelen inzetten voor de monumentenzorg. Vervolgens gaf de nieuwe monumentenstichting Elisabeth Strouven een voorfinanciering en konden de architecten de verbouwingsplannen verder uitwerken om de bouwvergunningen te regelen. Van armenfonds naar monumentenfonds.Daardoor kwam twee miljoen beschikbaar voor de overdracht tegen boekwaarde van de twee panden (Vrijthof en Papenstraat) door de gemeente Maastricht aan de Stichting. Er kwam nog eens een kwart miljoen van de Tefaf-foundation en je kan nu in de mooie Tefafzaal een gesprek van Sophie volgen, een Zwitsers meisje dat bij haar tante in Maastricht logeert (klik). Verder was het sprokkelwerk. Er zijn 575 tegels verkocht die per stuk netto 200 euro opleverden. De Enci had een kunstcollectie over. Die is voor 40.000 euro geveild (internetveiling). Andre Rieu vond het best dat zijn naam op 't Rieuke stond, een bierglas van 5 euro. Monique Dickhaut besefte dat hoe kleiner de bedragen, hoe meer werk je moet doen. Voor de Rotaryclub Houthalen, waarvan de voorzitter Bart Drieskens notaris is en ook vastgoed verkoopt, was het interessant om te horen dat in het Nederlandse deel van Limburg ook wel wat geregeld kan worden.

Rotaryvoorzitter van Houthalen Bart Drieskens. Houthalen is contactclub van Land van Rode. Hij zei tegen mij dat ze een keer met Rotary Heerlen Land van Rode de slag van Houthalen hebben nagespeeld. De Belgische onafhankelijkheid in 1830 leidde op 6 augustus 1831 tot een militaire confrontatie. Na de val van Napoleon werden in 1814 en 1815 de Nederlanden samengevoegd om een sterkere natie ten noorden van Frankrijk te maken. Het zuiden scheidt zich na 15 jaar af. Dat wordt de Tiendaagse Veldtocht.Toen werd een zware veldslag gevoerd op het grondgebied van Houthalen en Zonhoven. De soldaten verdedigden België tegen de Nederlandse indringers. Wie die slag gewonnen heeft kon Bart Drieskens mij niet vertellen. Wie van beide Rotary's het naspelen gewonnen heeft, kon hij mij ook niet vertellen. Als een Vlaming dat niet weet, dan zullen die Ollanders dat partijtje wel gewonnen hebben maar Vlamingen zijn wel hoffelijker, dus ik werd er niet veel wijzer van. De tiendaagse veldtocht was een allegaartje van schermutselingen. Er moeten aan beide kanten rond de 300 doden zijn gevallen. Na de veldslag plaatste het Nederlandse leger een kruis op de Grote Baan voor alle slachtoffers. Dat stond tachtig jaar op dezelfde plaats. Het is gerestaureerd en op het erepark van gesneuvelden op de begraafplaats van Houthalen-Helchteren geplaatst. Er moet ook nog een maaskei als monument op een vroeger opleidingskamp als herinnering staan (Foto: J. von Grumbkow).

Vroeger ben ik verschillende keren in het Museum geweest. Ik weet niet beter dan dat het vol stond met de omvangrijke kunstcollectie van een Haags echtpaar Wagner-de Wit die hadden bepaald dat hun verzameling na hun overlijden (in de jaren vijftig) naar Maastricht zou gaan. De verzameling is van verschillende kanten bijeen gebracht en leverde een collectie op met weinig binding met de Maastrichtse cultuurgeschiedenis. Inmiddels is de inrichting de presentatie van het museum grondig gewijzigd en interessanter geworden, maar of het in de geest van de schenkers is als je grote delen uit een collectie, die door hen weloverwogen is samengesteld, gaat verkopen of opbergen? Ik zou zeggen: opletten als je iets nalaat, maar hoe doe je dat als je vijftig jaar dood bent?

Voordat een ambtenaar aan een nieuwe opdracht begint, dient hij elke verantwoordelijkheid van de vorige opdracht goed van zijn handen te wassen (Ontleend aan http www.cartoonstock. comdirectory ccivil_servant.asp)

Vervolgens werden nog een paar planken uit dik ambtenarenhout gezaagd. Monique Dickhaut: "Je moet een bestuur van ondernemers hebben en niet van ambtenaren." Daar kon ik mij iets bij voorstellen, want een ambtenaar is aangesteld in een openbare betrekking om een overheidstaak te verrichten. Sommigen leggen een zuiveringseed af. Hopelijk voorkom je zo belangenverstrengeling en maakt de ambtenaar de eigen positie en belangen duidelijk in conflictsituaties. Bijvoorbeeld als hem of haar gevraagd wordt te adviseren over de offerte van een bedrijf en relaties heeft bij dat bedrijf. Ambtenaren schijnen ook geen geschenken met een waarde van meer dan € 50 te mogen accepteren.

Rob Brouwers, de architect van het Museum a/h Vrijthof, studeerde Bouwkunde aan de TH Delft en werkte als architect/partner bij SATIJNplus Architecten aan de restauratie van de Sint Servaas en kerkgebouwen in Limburg. Hij nam deel aan restauratieprojecten en veranderde de originele bestemming van de gebouwen: de kerk van het Dominicanenklooster werd verbouwd tot de boekhandel Selexyz en de Kruisherenkerk tot een design hotel. Hij is lid van diverse welstands- en monumentencommissies en kent de klappen van de ambtelijke zwepen. Aan de keukentafel regelt hij het een en ander met Monique Dickhaut (Foto: J. von Grumbkow).

Toch hebben Dickhaut en Brouwers die ambtenaren even nodig gehad, want er moest een ontheffingsprocedure komen voor het bestemmingsplan om die overkapping van de tuin rond te krijgen. Ook moesten er niet-museumgebonden horeca-activiteiten toegelaten worden, maar alle hobbels blijken razendsnel genomen te zijn. Architect Rob Brouwers die het prachtige gebouw heeft gerealiseerd, hoorde ik zeggen dat het handig is om als partner de conservator te hebben maar dat het ook aanzet tot polygamie, maar door de slechte akoestiek van het Grand café kon ik het verkeerd gehoord hebben. Hij zei dat hij geleerd had om binnen smalle marges te denken, maar dat de financiële middelen van de Elisabeth Strouken Stichting hem daaruit getrokken hadden. "Ze zeiden dat je moet gaan voor het maximale, niet voor het minimum." Ja, dat geld moest natuurlijk op, want anders sta je als Stichting voor gek. En zo iets hoef je niet twee keer tegen een architect te zeggen. De ambtenaren en het gemeentebestuur zorgden dat het bestemmingsplan van beschermd stadsgezicht op korte termijn wijzigde. "We moesten op tijd zijn, want anders verviel de 1 miljoen subsidie van de Provincie." Ook dat geld moest op. Een probleem was de overkapping van het plein want dat was niet toegestaan. "Maar het was ook: het is niet toegestaan, tenzij... Dat was een positieve aansporing."