Kleine geschiedenis Rotary Heerlen (1):

het clubvaantje

Vaantje van Rotaryclub Heerlen

Bezoekt een clublid een andere club, dan gaan vaantjes over de tafel. De bezoeker schenkt een vaantje aan de voorzitter en hij mag op zijn beurt een vaantje mee naar huis nemen. Terwijl de vaantjes plechtig van eigenaar verwisselen, komt iedereen overeind en knoopt vormelijk zijn jasje dicht. Een ceremoniële ruil zoals op de Trobriands eilanden bij Papoea Nieuw-Guinea. Die traditie is daar en ook hier verwaterd. Benno Cats: "We waren gespitst op die vaantjes. Je was er op uit om een eigen vaantje mee te nemen. Je geeft niet twee maal een vaantje, dus je keek eerst in het register of je een vaantje mee moest nemen." Die gewoonte is in verval geraakt. Oud-lid Lei Nacken heeft nog eens als een cultureel-antropoloog de "Vaandeldocumentatie" gemaakt die loopt tot in het jaar 2000. De documentatie staat hier (klik). Dat archief vermeldt dat de club misschien wel 400 vaantjes heeft buitgemaakt. Dat moet een berg trofeeën zijn geweest.

Eerste pagina van de Vaandeldocumentatie die loopt tot het jaar 2000 en samengesteld door oud-lid Lei Nacken (klik)

Ze kwamen uit Brunei, Kongo, Hong Kong, allerlei delen van India, Indonesië, Irak en Iran, Japan, Kenia. Singapore New Zeeland, Australië. Eind jaren zeventig begon die berg te storen. De club wist niet meer wat ze met die zooi aan moest. Benno Cats: "We ergerden ons aan de chaos rond die vaantjes. Er kwamen er steeds meer. Dat was rond 1980. Ze lagen los in de kast. Het was: "Gooi maar in een doos. Op een gegeven ogenblik hebben we ze geordend en een administratie gemaakt."

Een tegel als vaantje van Rotary Genk

Er waren vaandels bij van ander materiaal dan van stof: hout, steen, metaal. Grote en kleine, sommige in plastic verpakt als bescherming tegen het stof, andere met een grote houten standaard erbij. Er hingen certificaten, charters en testimonia tussen. Een indrukwekkend wapenarsenaal.

Metalen vaantje van Rotary Essen-Ost

Er was een schriftje voor de binnengekomen vaantjes en een schriftje voor de ontvangen vaantjes. Met de datum en de naam van de club erbij. Het register verwaterde. De schriftjes met de administratie raakten zoek. Benno Cats: "Er is toen een bord gekomen en daar hingen we de mooiste vaantjes. Dat was een groot bord van 1,20 bij 2,50 meter. Toni, mijn vrouw, heeft de vaantjes nog gewassen en gestreken. Weer later kwam er een kast." De wand verdween want de club ging mee naar de nieuwbouw aan de Putgraaf: het Grand Hotel. Daar kwam op een gegeven moment een kast. De geschiedenis van de vaantjeskast is een apart verhaal.

Wand met de vaantjes toen Rotary Heerlen nog vergaderde in het voormalige hotel-restaurant Max aan het Wilhelminaplein te Heerlen, een Art Deco rijksmonument. Het ontwerp in stijl van het traditionalisme met invloeden van het expressionisme. Het hotel is gebouwd in 1920 als Hotel-Café-Restaurant met Sociëteit en filiaal van de Z.N. Handelsbank te Heerlen. Het is van de architecten Pauw en Hardeveld uit Amsterdam. Klik om te vergroten!