zaterdag 1 september 2012

American Dream:
it must be nice to disappear

Schwarzenegger als American Dream met opgezwollen forelspierballen tijdens Cultura Nova’s Terminator Trilogie in Megaland Landgraaf op 31-8-2012 (foto: J. von Grumbkow). Klikken om te vergroten.
Terwijl in Simmerath op 31 augustus 2012 een aantal Rotarians onder leiding van coach Brombacher de worstelwedstrijd met de Schwarzenegger-forel aangingen, zaten wij in onze regenponcho’s naar het billboard met Schwarzenegger zelf te kijken. De poncho’s kochten we voor € 7,95 bij Xenos. Een avond eerder zaten we wijs geworden door de regen van de Huisgoden op het parkeerterrein van de Kerkraadse Salvia afbraakflat. Nu stond op de grote open vlakte van de openluchtbioscoop van Megaland een enorme collectie gedekte tafels, stoelen, fauteuils, een trampoline, een biljarttafel, wc-pot, parkeermeter, toilettafel, benzinepomp. Veel meubilair uit de jaren zestig. Verspreid over deze immense ruimte bevinden zich veertig figuranten in ouderwetse avondkledij. Beschaafd verpozen zij zich. Sommige dwalen over de vlakte. Het lijken Rotarians, maar die zitten vanavond elders en, net als wij, in de grote Vanishing Act. Na een tijd komen de figuranten als zombies naar voren. Ze stellen zich op voor het publiek met uitdrukkingsloze blikken. Ze buigen, lopen langzaam de lege ruimte in en verdwijnen in de verte. In dit overweldigende beeld blijft de regen neerdalen op onze krakende ponchos.

De wereld volgens The American Dream: een lege ruimte met vrijheid en maakbaarheid maar droom en vrijheid verdrinken in regen en plassen water (foto: J. von Grumbkow). Klik op foto om te vergroten.

Als iedereen verdwenen is, beginnen de objecten te bewegen. Ze zijn verbonden met kettingen aan elektrische lieren. Tergend langzaam onder het ratelende geluid van de kettingen, versterkt door diepe geluiden uit de luidsprekers, verdwijnen een voor een de objecten aan de einder. Het leven: de ultieme verdwijntruc. In de verloren ruimte blijft een frêle man over. Hij gaat in de woordeloze voorstelling de wereld ontdekken. Hij is alleen. De objecten en figuranten zijn verdwenen. Hij zwoegt. Het leven is maakbaar: alles is mogelijk, maar wie vrijheid heeft, weet niet wat te doen. Wat hij doet, mislukt. Zijn werk, zijn zelfmoord, zijn seks met een mooie vrouw die een mooie man blijkt te zijn. Vier glimlachende heren in zwarte avondkledij helpen hem bij deze vruchteloze copulatie en vertrekken glimlachend. Er verschijnt een kleine jongen die hemzelf als de jonge Schwarzenegger verbeeldt. De jongen poseert en neemt foto’s van zichzelf. Hij laat zijn spierballen opzwellen zo dik als de forellen in Simmerath. Na de confrontatie met zijn vrijheid, zijn jeugd en zijn illusie van maakbaarheid, maltraiteert hij de jongen, de American Dream. Wanhopig rent hij tegen het billboard op. Dat billboard was al neergeklapt nadat alle objecten en figuranten uit zijn leven waren verdwenen. Hij blijft voor dood liggen. In de verte komen langzaam de lichten van een auto op. Het lijkt of een auto per ongeluk het terrein oprijdt en de verkeerde afslag bij de Hofstraat had genomen. Het is een donkere stretched limousine, die op een enorme begrafeniswagen lijkt.
Lou Reeds prachtige 'It must be nice to disappear, to have a vanishing act'  klinkt steeds luider uit de boxen. De limo komt langzaam naar voren. Hij stopt bij het billboard waar de frêle man ligt. Een regen van sneeuw daalt neer over de man en de limo. De limo draait rustig vlak voor het publiek langs en sleept de dode frêle man achter zich aan in een mist van sneeuw: it must be nice to disappear. Het klassieke einde van het lied klinkt ontzagwekkend. De regen is opgehouden. Het weer is opgeklaard. Zo, daar kunnen we het weer even mee doen.

It must be nice to disappear
to have a vanishing act
to always be looking forward
and never looking back
How nice it is to disappear
float into a mist

Geen opmerkingen:

Een reactie posten