Forelhappen:
een nieuwe traditie?

Voorzitter en zielenherder Joachim Plattenteich heet de 17 Heerlense gasten welkom. Achter hem een al even glunderende dochter van Alexander Wilden (Foto: Wim Vencken). Klik op foto om te vergroten.

Het forellenhappen vond vrijdag 31-8-2012 plaats in het kleine dorpje Huppenbroich bij Simmerath in Noordrijn-Westfalen ten huize van Alexander Wilden. Voorzitter is de zielenherder Joachim Plattenteich, bijna zo vrolijk als dominee Gremdaat. Hij heeft zijn voorzitterslint omgehangen. Op zijn revers prijkt zijn kruisje. Uiteraard ietsjes hoger bevestigd dan zijn glimmende Rotaryspeld.

Gastheer Alexander Wilden met stralenkrans (Foto: Wim Vencken). Klik om te vergroten.

Bij de hartelijke begroeting van de zeventien Heerlense Rotarians (en hun partners) stond naast pastor Plattenteich de al even vrolijke gastheer Alexander Wilden. Was het toeval dat pastor Plattenteich gezorgd had dat gastheer Alexander Wilden die avond een aureooltje ontving? De stralenkrans zou zorgen dat alles een bovennatuurlijke status kreeg. Bijvoorbeeld: iedereen kon binnen de muren van Huize Wilden in alle rust genieten hoe de regen wild tegen de ramen beukte en niemand de meegebrachte ponchos hoefde te gebruiken. 

Voorzitter Henk Goei Thè begint aan zijn volgende forel en controleert hoe de forel van zijn buurman erbij ligt. Op de achtergrond stelt Paul Brombacher met een schouderklopje Steph Vaessen gerust (Foto: Wim Vencken). Klik om te vergroten.

Wim Vencken had gehoord dat de Eifelforellen een week geen eten hadden gekregen om een grondsmaak te voorkomen. De forellen hadden dus absoluut geen moddersmaak. Ze waren perfect. Dus nog een wonder. Na afloop waren er zoveel forellen over, dat geconcludeerd kon worden dat er in Huize Wilden een wonderbaarlijke forellenvermenigvuldiging moest hebben plaatsgehad. Aangezien dit pas de eerste forellenbijeenkomst was, mogen we uit drie wonderen op één avond geen overhaaste conclusies trekken. Er was ook nog een overdaad aan mierikswortel (meerrettich) aanwezig. Mierikswortel wordt aanbevolen tegen jicht die soms bij oudere Rotarians voorkomt. De Oostenrijkse Blauburgunder, het Sprudelwasser en het tapbier vloeide zelfs zo rijkelijk dat de Pfarrer niet bevroedde dat alles onderdeel is van de grote Vanishing Act. Er zijn tekenen dat het forellenmirakel traditie gaat worden. 

De toeloop in Huize Wilden was groot. Rotaryclub Düren heeft veel jonge leden. Deze konden dus gemakkelijk staan (Foto: Wim Vencken). Klik om te vergroten.

American Dream:
it must be nice to disappear

Schwarzenegger als American Dream met opgezwollen forelspierballen tijdens Cultura Nova’s Terminator Trilogie in Megaland Landgraaf op 31-8-2012 (foto: J. von Grumbkow). Klikken om te vergroten.

Terwijl in Simmerath op 31 augustus 2012 een aantal Rotarians onder leiding van coach Brombacher de worstelwedstrijd met de Schwarzenegger-forel aangingen, zaten wij in onze regenponcho’s naar het billboard met Schwarzenegger zelf te kijken. De poncho’s kochten we voor € 7,95 bij Xenos. Een avond eerder zaten we wijs geworden door de regen van de Huisgoden op het parkeerterrein van de Kerkraadse Salvia afbraakflat. Nu stond op de grote open vlakte van de openluchtbioscoop van Megaland een enorme collectie gedekte tafels, stoelen, fauteuils, een trampoline, een biljarttafel, wc-pot, parkeermeter, toilettafel, benzinepomp. Veel meubilair uit de jaren zestig. Verspreid over deze immense ruimte bevinden zich veertig figuranten in ouderwetse avondkledij. Beschaafd verpozen zij zich. Sommige dwalen over de vlakte. Het lijken Rotarians, maar die zitten vanavond elders en, net als wij, in de grote Vanishing Act. Na een tijd komen de figuranten als zombies naar voren. Ze stellen zich op voor het publiek met uitdrukkingsloze blikken. Ze buigen, lopen langzaam de lege ruimte in en verdwijnen in de verte. In dit overweldigende beeld blijft de regen neerdalen op onze krakende ponchos.

De wereld volgens The American Dream: een lege ruimte met vrijheid en maakbaarheid maar droom en vrijheid verdrinken in regen en plassen water (foto: J. von Grumbkow). Klik op foto om te vergroten.

Als iedereen verdwenen is, beginnen de objecten te bewegen. Ze zijn verbonden met kettingen aan elektrische lieren. Tergend langzaam onder het ratelende geluid van de kettingen, versterkt door diepe geluiden uit de luidsprekers, verdwijnen een voor een de objecten aan de einder. Het leven: de ultieme verdwijntruc. In de verloren ruimte blijft een frêle man over. Hij gaat in de woordeloze voorstelling de wereld ontdekken. Hij is alleen. De objecten en figuranten zijn verdwenen. Hij zwoegt. Het leven is maakbaar: alles is mogelijk, maar wie vrijheid heeft, weet niet wat te doen. Wat hij doet, mislukt. Zijn werk, zijn zelfmoord, zijn seks met een mooie vrouw die een mooie man blijkt te zijn. Vier glimlachende heren in zwarte avondkledij helpen hem bij deze vruchteloze copulatie en vertrekken glimlachend. Er verschijnt een kleine jongen die hemzelf als de jonge Schwarzenegger verbeeldt. De jongen poseert en neemt foto’s van zichzelf. Hij laat zijn spierballen opzwellen zo dik als de forellen in Simmerath. Na de confrontatie met zijn vrijheid, zijn jeugd en zijn illusie van maakbaarheid, maltraiteert hij de jongen, de American Dream. Wanhopig rent hij tegen het billboard op. Dat billboard was al neergeklapt nadat alle objecten en figuranten uit zijn leven waren verdwenen. Hij blijft voor dood liggen. In de verte komen langzaam de lichten van een auto op. Het lijkt of een auto per ongeluk het terrein oprijdt en de verkeerde afslag bij de Hofstraat had genomen. Het is een donkere stretched limousine, die op een enorme begrafeniswagen lijkt.

Lou Reeds prachtige 'It must be nice to disappear, to have a vanishing act'  klinkt steeds luider uit de boxen. De limo komt langzaam naar voren. Hij stopt bij het billboard waar de frêle man ligt. Een regen van sneeuw daalt neer over de man en de limo. De limo draait rustig vlak voor het publiek langs en sleept de dode frêle man achter zich aan in een mist van sneeuw: it must be nice to disappear. Het klassieke einde van het lied klinkt ontzagwekkend. De regen is opgehouden. Het weer is opgeklaard. Zo, daar kunnen we het weer even mee doen.

It must be nice to disappear

to have a vanishing act

to always be looking forward

and never looking back

How nice it is to disappear

float into a mist

Attendance van elders

Milène Wolters-Schweitzer (Bilthoven-Zandzegge) en  Wim Wolters (De Bilt-Bilthoven) (Foto: J. von Grumbkow). 

Wie waren de gasten op 24 augustus 2012? Waarom hun vermelding? Een ingewikkeld artikel uit de Rotary Statuten gaat over het bijwonen van clubvergaderingen (attendance). Volgens dat artikel moet je minstens 60% van de tijd aanwezig zijn. Anders zwaait er wat, hoewel niemand precies weet wat. Je kan het wegblijven compenseren. Dat doen Milène Wolters-Schweitzer en Wim Wolters. Ze komen van ver (Bilthoven), vereren de club Heerlen met een bezoek en stellen en passant hun attendance veilig.

Gerard Haack (Heerlen Land van Rode) (Foto: J. von Grumbkow). 

Ook Gerard Haack komt van ver, ergens uit de buurt van Simmerath. Laat je bij je eigen club verstek gaan, dan schijn je binnen veertien dagen voor of na de wekelijkse bijeenkomst (waar je verstek hebt laten gaan) minstens 60% van de duur van de bijeenkomst van een andere club moeten hebben bijgewoond. Dus de secretaris moet er een stopwatch bijhouden. Er zijn zoveel uitzonderingen dat sommigen de onmogelijke score van meer dan 100% halen.

Hans van der Bijl (Hoensbroeck) (Foto: Jasper von Grumbkow)

Maar als de som van de leeftijd en de duur van het lidmaatschap 85 jaar of hoger is, dan hoeft het niet meer. Wat een geruststelling. Die som geldt nog niet voor Hans van der Bijl en Jos Schutgens die vanuit Hoensbroek de club bezoeken. Onze vier bezoekers krijgen geen ouderwetse attendancekaart want het bewijs van hun aanwezigheid is deze blog.

Jos Schutgens (Hoensbroeck) (Foto: J. von Grumbkow)

Forelhappers let op uw zaak en op uw bord

Schwarzenegger-forel gekweekt door Terry Bradley

Per mail zijn de leden door RcDüren uitgenodigd voor forelhappen plus wandelingetje in Simmerath. Komt in Simmerath de Schwarzenegger-forel op tafel? Terry Bradley (Universiteit Rhode Island) heeft de eieren van regenboogforellen geïnjecteerd met verschillende types DNA. Daardoor kwam een gen dat zorgt voor extra spiermassa.  Bradley kreeg inspiratie door de dikbilrunderen, maar ging op andere wijze te werk. In Nederland staat (helaas) de beekforel op de Rode lijst van bedreigde soorten, maar die forel is niet beschermd. Er is veel vraag. In Europa en in de Verenigde Staten wordt  500.000 kilo regenboogforel gekweekt  (zie Sciencedaily.com: "Development of More Muscular Trout Could Boost Commercial Aquaculture" ).

Kameleon-forel (Ontleend aan de Forelvisser.nl)

Gelukkig is er de kameleon-forel die in visvijvers wordt gekweekt. Hij is in India ontdekt en doorontwikkeld in een Frans laboratorium. Zijn schedel is voorzien van een verbeende hoge kam die je ziet bij dinosauriërs. Hij schijnt heel intelligent en lekker te zijn. Net als een kameleon, past hij zich aan aan zijn omgeving, zodat je hem niet ziet. Lijkt er in Simmerath niets op je bord te liggen, dan kan het die kameleon-forel zijn. Ligt er een bodybuilder, dan is het een Schwarzenegger-forel.