Posts tonen met het label Limburgzaal. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Limburgzaal. Alle posts tonen

donderdag 30 augustus 2012

Fuerza Bruta (super vet)


Fuerza Bruta (The Running Man) rent dwars door muur in Limburgzaal (Foto: J. von Grumbkow) Klik op foto om te vergroten.
We stapten gisteravond (30-8-2012) de Limburgzaal in. De uitgereikte oordopjes prop ik in mijn oren. Een ultiem disco-spektakel met continu dreunende bassen die je tot op het bot doen trillen. Je beendergestel slaat automatisch aan het dansen of op tilt. Het gaat over niets, zei Bas Schoonderwoerd, maar het is wel spectaculair, zegt hij ook. Het toneel schuift het publiek in en duwt het langzaam opzij. Het publiek beweegt mee met het schuivende toneel. Daarop een loopband die een wit geklede man doet rennen en waar tafels en stoelen vanaf rollen en andere spelers achterwaarts vanaf vallen. De Running Man wordt beschoten en gaat dwars door een muur.  
Een doek daalt als een vuur over het publiek en zwaait langzaam over de koppen heen en weer (Foto: J. von Grumbkow) Klik op foto om te vergroten.
Er daalt een roze doek naar beneden en zwaait langzaam over het publiek heen en weer waardoor alles in brand staat. De spelers gaan het publiek door en trekken het mee in hun opzwepende dansen. 

Als even het licht aangaat gaan de dansers door het publiek, pikken willekeurig enkelen eruit en nemen deze mee naar stellages waar de dans verder gaat (Foto: J. von Grumbkow). Klikken om te vergroten.
Er zijn geen zitplaatsen. Iedereen staat. Het publiek moet bewegen. Het duurt een uur. Je bent meespeler in snel opeenvolgende scènes. De roze doek gaat weer omhoog. 
De spelers vallen van een muur in het publiek (Foto: J. von Grumbkow) Klik op foto om te vergroten.
Er vallen spelers van een hoge muur naar beneden het publiek in. Anderen gooien met tafels en stoelen. Stukjes papier blazen door het publiek. De volgende ochtend liggen er kleine verdwaalde stukjes op mijn kussen. Een enorm zwembad daalt neer op het bewegende publiek. Het publiek houdt de doorzichtige bodem met gestrekte armen omhoog. 
Een zwembad daalt naar beneden. Het publiek houdt het zwembad met gestrekte armen omhoog. Je kan de zwemsters voelen door het zware plastic van de bodem (Foto: J. von Grumbkow) Klik op foto om te vergroten.
Je raakt de zwemmende dansers aan. Je kijkt in hun gezicht. Zij kijken jou met verbazing aan, ze zwemmen weer voorbij en zijn verdwenen. Op nieuw komt er een golf zwemsters voorbij. Mijn oordopjes gaan uit, maar buiten dreunt het nog. "Super vet" hoor ik. Inderdaad: super vet en nog deze week op Cultura Nova.

vrijdag 17 augustus 2012

Wasknijpers, gepruttel
en een blog

Wil & José Pécasse voor de trap van de Limburgzaal (Foto: J. von Grumbkow) Klik op foto om te vergroten.

José Pecasse beklom zaterdagmiddag 11 augustus 2012 de langste trap van Nederland om op de Wilhelminaberg (Snow World) de London Brass van het Orlando Festival aan te horen. Wil Pécasse hield het op een ommetje met de fiets. Op de berg waaiden de partituren van de houders. Jammer genoeg zaten José's wasknijpers in haar fietstas beneden, 508 traptreden lager (volgens José zijn het 520 treden). Gisteravond (16 augustus) staat José Pecasse opnieuw voor een trap maar nu met Wil Pécasse. De trap voert naar de Limburgzaal (Schouwburg Heerlen) waar tubaïst Oren Marschall improviseert op een compositie van Oene van Geel van Zapp4. Klik op de rode link!

Oren Marschall, de Jimi Hendrix van de tuba (Foto: J. von Grumbkow). Klik op foto om te vergroten.
Oren Marschall hoort bij de crème de la crème van de koperblaaswereld. Als lid van de London Brass zag hij zijn partituur bijna van de Wilhelminaberg waaien (José was immers haar knijpers vergeten), maar nu in de Limburgzaal folteren zijn vingers de drie ventielen. Hij zoekt nieuwe klanken. Hij omsluit met zijn lippen het mondstuk om de tuba in zijn geheel in te slikken. Een snel laag ritme met veel zwaar geknor, obscuur geblaf, en donker gepruttel. Oren Marschall wordt de Jimi Hendrix van de Tuba genoemd. Die middag liepen we Bas Schoonderwoerd tegen het lijf. Hij zei dat hij een blog was begonnen: "Blogs, daar kunnen we niet meer omheen!" Dat wordt dus nog meer gepruttel, gebroebel en geborrel vanuit de schouwburg, maar voorlopig is Bas' blog braaf en zakelijk.
(Klik op de rode links)