Maria João Pires had in het Amsterdamse Concertgebouw het verkeerde Mozart-concert voorbereid. Ze zag het toen het orkest al was begonnen. Deze prachtige video over wanhoop en herstel gaat over muzikaal geheugen en het muzikale brein. Een verkorte versie van deze video staat hier.
Er wordt veel neurowetenschappelijk onderzoek gedaan naar de invloed van muziek op de hersenen ("ons muzikale brein"). Ook de relatie met het geheugen krijgt aandacht. Er zijn aanwijzingen dat zingen en musiceren de ontwikkeling van luisteren en lezen ondersteunt en de emotionele intelligentie stimuleert. Deze voordelen staan haaks op de trend in het basis- en middelbaaronderwijs waar muziek juist terrein verliest.
Maria João Pires in wanhoop: het verkeerde Mozart-concert ingestudeerd en het verkeerde partituur op de piano voor zich.
Installatie nieuwe leden
Van links naar rechts: secretaris Steph Vaessen, voorzitter Bas Schoonderwoerd, en twee nieuwe leden: Sophie Bloemert en Roger Holtus (Foto: J. von Grumbkow).
Op vrijdag 22 november kon voorzitter Bas Schoonderwoerd twee nieuwe leden installeren: Sophie Bloemert en Roger Holtus.
Bas Schoonderwoerd speldt het rotary-speldje op bij Sophie Bloemert (Foto: J. von Grumbkow).
Bas Schoonderwoerd speldt het rotary-speldje op bij Roger Holtus (Foto: J. von Grumbkow).
Rotaryclub Leudal bericht dat zij een vervolg geeft aan de 1e "Bubbles for Life" actie. De Community Commissie van Leudal brengt dit goede doel onder de aandacht van Rotaryclub Heerlen. Met de aankoop van mousserende
wijn uit Italië gaat geld naar veilig drinkwater in het Kajiado-district
in Kenia. Klik hier.
Samenstelling bestuur Frans Gijzels Stichting
Het bestuur van de Frans Gijzels Stichting is recent gewijzigd en bestaat uit:
Dries Ausems, voorzitter
Jan Dopper, penningmeester
Rob Lamers, secretaris
Ria Schlösser
Patricia Hoekstra-Geurten
Paul van Aubel
Eric van Ewijk Bestuursleden van de Stichting ontvangen geen beloning.
Nog een Past-Rotarian op weg naar Compostella: Ben Linnartz
Past Rotarian Ben Linnartz bereikt na 2500 km fietsen Santiago de Compostella (foto ontleend aan verslag Ben Linnartz).
Nadat Jan Lautenslager bij de Past Rotarians Parkstad op 5 november 2013 over zijn wandelingen en fietstochten als pelgrim naar Santiago verhaalde (klik hier), kon Ben Linnartz, ook Past-Rotarian, niet achterblijven (19 november). Ben Linnartz: "Pelgrimage is modern. Het aantal pelgrims wat deze tocht maakt, is van 1991 met 7000 stuks, gegroeid tot nu meer dan 260.000. Kennelijk bestaat er behoefte om materiële zaken opzij te schuiven en is er behoefte naar meer inzicht in het leven: de zin van het bestaan. Je kunt je afvragen wat de Camino nog betekent. Wat is er zo speciaal aan? We stelden elke dag de vraag: 'deseo un habitacion para dos persones, con camas individual con mesilade de noche'. Zo eenvoudig is het."
Ben Linnartz op de bijeenkomst van de Past Rotarians Parkstad (Foto: J. von Grumbkow).
Ben Linnartz hield aan zijn reis naar Santiago een verslag van tachtig pagina's over. Met de fiets is het een rit van 2500 km. De dagafstand die ze gemiddeld haalden was zo'n 75 km met een snelheid van gemiddeld 15 km. Ze hebben 171 uur gefietst en dat was ongeveer 5 uur per dag en dat ging 26.244 meter omhoog . Ben Linnartz: "Het caloriegebruik was precies 77.610 calorieën, maar we zijn nauwelijks afgevallen..." Vervolgens liet hij een paar mooie dia's van een rijkelijk gevulde dis zien.
Het ijzeren paard van Ben Linnartz: een Koga Miyata Globe Traveller Hybride met GPS, hartslagmeter, snelheidscomputer, twee voor- en twee achtertassen, bagagedragertas en een stuurtas. Zo'n fiets weegt ca. 16 kg. Dan komen er bij fietskleding en andere kleding, spulletjes voor de verzorging, technische documenten. Ben Linnartz: "Die fiets kost een klein autootje"(foto ontleend aan verslag Ben Linnartz).
Wat deze pelgrimage zo bijzonder maakt, is dat beiden fietsten voor een goed doel: een beademingsapparaat voor het St. John’s hospital in Mzuzu in Malawi. Ben Linnartz vertelt hoe hij en Jan Lautenslager dit project hebben aangepakt. Hoe je per km €1,- kunt binnenhalen. Dat ging met hulp van leden van Rotary Land van Rode, familie, bekenden, relaties.
Het resultaat van het fietsen voor een goed doel: een beademingsapparaat voor het St. John’s hospital in Mzuzu in Malawi. In totaal € 16.425,- (Foto ontleend aan verslag Ben Linnartz).
En dan ineens is dat bedrag er. Aan het eind van de pelgrimage kon een cheque worden overhandigd aan de Stichting Kaakchirurgen: € 16.425,-! Maar ook de persoonlijke kant blijft bijzonder: "Want je doorbreekt je rolpatroon: het krantje lezen, journaal kijken en politiek, ze worden gebagatelliseerd tot de niet-relevante, niet-noodzakelijke levensbehoeften. Je gaat ingesleten patronen doorbreken, leeft van dag tot dag. Je weet niet waar en wanneer je eten en drinken kunt krijgen. Je weet niet waar en hoe je kunt slapen, welke wegen je tegenkomt. Spierpijn hebben en materiaalpech. Je staat open voor ontmoetingen met andere mensen. Al die beperkte ontberingen rukken je ineens uit het luxe tijdsbeeld."
Ben Linnartz kijkt terug naar zijn avontuur. Hij denkt aan een verhaal van een Aboriginal dat hij ooit eens heeft gehoord: "Te vaak neem je beslissingen in dit leven, waar je maar gedeeltelijk achter staat. En ook in de beslissingen, die hieruit volgen, kun je je maar gedeeltelijk vinden. Daaruit volgen dan weer andere beslissingen waarin je jezelf niet meer kunt vinden. Op een dag word je wakker en kun je jezelf niet meer vinden. Dan pak je wat spullen, die belangrijk zijn, en je gaat weg. Totdat je jezelf weer tegen komt. En dan spreek je jezelf eens streng. toe. " (Foto: J. von Grumbkow).
Nog een mail bij uw blogger, maar nu over Polio-Plus
(ontleend aan de Rotary-website)
Vandaag kreeg uw blogger een mail dat als de club minimaal 1500 US-dollars naar het Jaarlijkse Rotary Fonds overmaakt ten bate van Polio-Plus, dan krijgt de Rotaryclub een "certificate of appreciation". Klik hier.
Jan Hol stuurde zijn nieuwsbrief voor het doneren van een shelterbox(en) voor de ramp in de Filipijnen met de verwachting dat er actie wordt ondernomen.
Beeldverhaal van Paul Franken jr. over 65 jaar Mensenrechten
Uit de website van de uitgever (FortMedia): "Jacques en Jelle zijn twee vrienden die samenwonen met een stewardess. Op een dag wordt er een boek bezorgd. Het zijn de Mensenrechten. Ze besluiten de wereld rond te reizen om de landen te bezoeken die meewerkten aan het ontstaan van de Mensenrechten. Onderweg merken ze dat ze niet meer zonder deze rechtenbundel kunnen. Zo wordt het een spannende en leerzame wereldreis voor de drie vrienden. Het boek met de Mensenrechten wordt hun onmisbare reisgids." € 12,50, ISBN: 978-90-77219-65-2, geïllustreerd, 68 blz., oktober 2013, zonder winstoogmerk.
En toen kwam er nog een mail binnen. Paul Franken vroeg om het volgende door te sturen aan de clubleden: "Geachte juristen, beste vrienden, omdat ik weet dat jullie een juridische achtergrond hebben, zijn jullie vast geïnteresseerd in het beeldverhaal dat mijn zoon Paul jr. als vrijwilliger over 65 jaar Mensenrechten heeft geschreven en geïllustreerd. In deze strip worden alle 30 Mensenrechten behandeld aan de hand van 30 korte sketches. Dit is een manier om ze op een leuke manier te leren kennen. Of cadeau te geven. Je kunt het boekje bekijken op de site, klik hier.
Uw blogger maakte zojuist zijn mailbox open en zag een bericht van Jan Hol: Rotary biedt vanavond 18 november op een tulp die vernoemd wordt naar de koper. Ook is er aandacht voor de Shelterbox als hulpverlening van Rotary. Behalve een zakje bollen krijgt de hoogste bieder een oorkonde. Op 13-jarige leeftijd begon tulpveredelaar Jan Ligthart in de achtertuin met de tulpenteelt. Hij zette ruim 100 nieuwe soorten in de markt. Tientallen van zijn zaailingen zijn vernoemd naar BN'ers, presidenten, steden en bedrijven. Onlangs is de naamgeving voor één van zijn tulpen voor 14 duizend euro geveild.
Participatiemaatschappij! Zorg biedt unieke kansen: maak meer gebruik van de wasstraat
Op de website van Wijlimburg.nl staat een voorbeeld van de veranderingen in de zorg. Fysiotherapeut Hans Gadiot uit Brunssum zette zijn filmpje op Youtube. Het filmpje toont dat we in een periode met kansen zitten. De automatisering ontlast de mantelzorg. Door in kleine teams te werken ontstaat productiviteitsverbetering. De procesbeheersing versterkt. Er is kostenreductie en door goed overleg met garages en wasstraten treedt er planningsstandaardisatie op. Ja, we zitten weer middenin het managemementjargon van de bonus-gedreven participatiemaatschappij
Hans Kerkkamp (Foto ontleend aan de website van het Atriumziekenhuis)
Uw blogger was een week geleden het spoor bijster want hij programmeerde prof. Hans Kerkkamp op vrijdag 8 november. Het zou afgelopen vrijdag 15 november, dus een week later, moeten zijn, maar in de notulen schreef Steph Vaessen dat door een misverstand ook de afgelopen vrijdag prof. Kerkkamp niet aanwezig was. Maar het werd een gevarieerde discussie over de oorzaken van de stakende advocatuur en de gevolgen daarvan voor de rechtshulp aan minvermogenden, de leegloop van de binnenstad van Heerlen en de toekomst van de detailhandel in de binnenstad en de hoogte van de huur van de panden aldaar en ook nog het vertrouwen in de banken.
woensdag 13 november 2013
Vrijdag 15 november 2013: Hans Kerkkamp
Hans Kerkkamp (Foto ontleend aan www.mijngezondheidsgids.nl)
N.B. Uw blogger was vorige week het spoor bijster en programmeerde Hans Kerkkamp op 8 november maar op die dag zat de heer P. van de Laarschot iets te vertellen. Het is dat uw blogger de lunchverslagen van Steph Vaessen volgt... Dus, a.s. vrijdag 15 november: prof. dr. Hans Kerkkamp die als lid van de Raad van Bestuur van het Atrium verantwoordelijk is voor de kwaliteitsverbetering van de zorg. Klik hier.
Op 7 november groepeerde het bestuur van Rotaryclub Heerlen zich rond de nieuwe voorzitter, tevens een van de grootste landzoogdieren: de hippopothamus. Ook wel bekend als nijlpaard, hoewel geen familie van het paard maar verwant met de walvisachtigen. Het bestuur is blij met de aanwinst want het is een sterk dier dat gemakkelijk een krokodil in tweeën bijt. Zelfs moediger dan een leeuw. Hij lijkt wat sloom maar haalt gemakkelijk 30 kilometer per uur. Hij is uiterst wendbaar: in een Disneyflim was een van de ballerina's een nijlpaard! Om te communiceren knort en gromt hij een beetje. Dus volgens het bestuur een uitstekende voorzitter om de club op te stoten in de vaart der volkeren.
Jan Lautenslager op de bijeenkomst van de Past Rotarians Parkstad op 5 november 2013 (Foto: J. von Grumbkow; klik om te vergroten).
Op de bijeenkomst van de Past Rotarians Parkstad (5 november 2013) vertelde een Past Rotarian, Jan Lautenslager, over zijn wandelingen en fietstochten als pelgrim naar Santiago de Compostella. Jan Lautenslager was tot zijn pensioen (in 2000) Ford dealer in Heerlen. Zijn verhaal gaat over ontmoetingen, in nieuwe omgevingen belanden, over emoties en overpeinzingen, en over elke nacht weer ergens anders slapen. In mei 2007 is hij van Heerlen naar Santiago gefietst, samen met een andere Past Rotarian, Ben Linnartz. Het was een tocht van 2600 km. In september 2009 volgde een herhaling. Met de fiets in het vliegtuig naar Zuid-Spanje en vanuit Sevilla over de Via de la Plata naar Santiago gefietst (1200 km).
Je bent pelgrim als je naar Santiago loopt of fietst. Het kan ook te paard. Een bedevaartganger gaat op weg uit religieuze overwegingen. Dat ook pelgrims getuigen van spirituele ervaringen, bewijst het bovenstaande YouTube-filmpje dat Jan Lautenslager liet zien. De tochten begonnen al in het midden van de 9e eeuw. St. Jacob zou verschenen zijn om de Spanjaarden bij te staan in de strijd tegen de Moren. De pelgrimage nam toe omdat hij de patroon werd van de herovering van het Iberisch schiereiland op de Moren. Jaarlijks is er volgens Jan Lautenslager een toename van het aantal pelgrims. In 2010 zijn er circa 260.000 aangekomen: 60% is man en 40% is vrouw.
Illustratie ontleend aan de lezing van Jan Lautenslager
Er zijn veel jongeren onder de pelgrims. De motieven zijn: religieus 40% en de combinatie van sportief-spiritueel-religieus 60%. Bij Chateau St. Gerlach loopt een route. De pelgrims kunnen daar bijna onder hetzelfde dak slapen voor een paar euro. Er zijn routes langs Lemiers, de Maas nabij Thorn of door Luik in België.
Illustratie ontleend aan de lezing van Jan Lautenslager
"Alles wat je thuis kunt laten is meegenomen", aldus Jan Lautenslager. In 2007 had hij 25 kg. Later een rugzak van 9 kg. Van alles 2 stuks en een buiktasje met documenten, fototoestel. De basisbagage is: van alle kledingstukken twee, regencape, sandalen, toiletartikelen, slaapzak en binnenslaapzak, handdoek, bidon, zakmes."Beter is weinig nodig te hebben dan veel te bezitten."
Illustratie ontleend aan de lezing van Jan Lautenslager
Hoe vind je de route? Gele pijlen zijn richtingaanwijzer. Ook de bekende rood-witte GR-blokjes. Het zijn vaak niet meer dan een lik gele verf op een boom, steen, straatrand of muurtje. Soms is bij een tweesprong de pijl vergeten. Pijlen zijn overwoekerd of verwijderd. Het is niet te vermijden dat de verkeerde weg wordt ingeslagen. Pelgrims maken bij moeilijke stukken een “Steinmänchen”.
Illustratie ontleend aan de lezing van Jan Lautenslager
Jan: "Over slapen maak je je vaak onnodig zorgen door verhalen over volle refugio’s. Soms is er een matras op de grond. De plekken zijn altijd een verrassing: particuliere Albergues, kloosters, gemeentelijke of parochiale Albergues (van de kerk) waar vrijwilligers een warm onthaal bieden. Soms is er de luxe van een 2-of 4-persoonskamer. Soms slaapzalen met meer dan honderd snurkende pelgrims. Vanaf een uur of twee druppelen de pelgrims bij de refugio´s binnen. Eerst een bed zien te krijgen. Dit krijg je toegewezen of je gooit je rugzak erop als teken van “gereserveerd”. Het duurt niet lang of de meeste stapelbedden zijn bezaaid met rugzakinhoud en mensen. Het wordt een gezellig boeltje."
Jan Lautenslager op de bijeenkomst van de Past Rotarians Parkstad op 5 november 2013 (Foto: J. von Grumbkow; klik om te vergroten).
Jan: "In Sahagun heb ik in een oude kerk geslapen. In Vaylats bij de nonnen en in Conques bij de paters. Zorgen voor een stempel in je Credential met je bijdrage voor de overnachting. Deze is verschillend en kan van donativo naar een vastgestelde bijdrage gaan (meestal 4 à 5 euro, maximaal 10 Euro).Vanaf negen uur 's avonds duikt elke pelgrim het bed in. Om tien uur of half elf is het 'deur dicht en licht uit' en begint het snurkconcert ('Fenster offen, Fenster zu...'). Rond een uur of zes in de ochtend hoor je het geritsel van rugzakken, de ruisende geluiden van de slaapzakken die opgerold worden en beginnen de nationaliteiten door elkaar te kakelen. ’s Morgens om acht uur word je geacht vertrokken te zijn. In een refugio mag je één nacht blijven."
Illustratie ontleend aan de lezing van Jan Lautenslager
Jan: "Je loopt door de prachtigste gebieden, een variëteit aan landschappen. Het centraal massief met kraters en hard granieten ondergrond waar het water niet doorheen kan: nat en modderig. Veel klimmen door de hoogteverschillen. Hoogte tot 1350 meter. De camino Frances begint bij de Pyreneeën. De Pyreneeën zijn verraderlijk." Gemiddeld liep Jan zo’n 25 km per dag. Dat was rustig aan om het vol te houden en om blessures te voorkomen, maar soms liep hij meer dan 30 km per dag. Jan: "Het was vaak stevig klimmen en zeker zo lastig dalen. Je raakt in trance maar je mist thuis, de kleinkinderen. Maar ook leg je steeds gemakkelijker contacten."
Illustratie ontleend aan de lezing van Jan Lautenslager
De Meseta is een hoogvlakte in Spanje en de graanschuur van Spanje. Schaapskudden zwerven over grote delen van de Meseta. In de herfst naar het zuiden om in het late voorjaar terug te keren. Er bestaan oude rechten van overpad ("Las Cañadas"). In oktober 2000, veroorzaakte een herder een verkeerschaos in Madrid toen hij gebruik maakte van een oud recht om zijn kudde te leiden door het centrum. Jan: " De verstrooide, aarde-gekleurde dorpen zijn vaak gecamoufleerd in de open vlakte, en alleen een kerktoren of een graansilo verraden hun locatie. Het klimaat op de Meseta wordt wel omschreven als negen maanden winter en drie maanden hel. Slecht weer hebben we ook wel gehad met regen en onweer maar in het algemeen was het prima. Sneeuw was er nog in de bergen. Daar hebben we niet doorheen hoeven te lopen. Wel zorgde die dat de wind hier soms ijzig koud was."
Illustratie ontleend aan de lezing van Jan Lautenslager
Het Credential is hét bewijs dat je een pelgrim bent. Aan de stempels van de overnachtingsplaatsen kan men zien hoe de tocht verloopt. Zonder dit pelgrimspaspoort kun je niet slapen in de albergues. Je krijgt daarmee een voorkeursbehandeling in kerken, kloosters, raadhuizen en politiebureaus. Als je minimaal de laatste 100 km gelopen hebt krijg je in Santiago in het Officina del Peregrino de oorkonde “Compostela” op naam en in het Latijn. Dat geeft recht op een volledige aflaat. Jan: "Stempels wil men je overal wel geven, zoals bij de VVV, in cafés en zelfs bij stalletjes onderweg. Dikwijls kun je zelf een stempel zetten in een kerk of café."
Illustratie ontleend aan de lezing van Jan Lautenslager
Jan: "Het meest in het oog springend symbool van de pelgrimage naar Santiago is de Sint-Jacobsschelp die wordt gebruikt als voornaamste ornament op alle gebouwen langs de route. De pelgrims zijn ook herkenbaar aan de schelp die ze meedragen. De schelp was ook praktisch want zij was de juiste maat voor het verzamelen van water of als een geïmproviseerde etenskom.
Illustratie ontleend aan de lezing van Jan Lautenslager
Je komt veel herdenkingsmonumentjes voor overleden pelgrims tegen. Er zijn ambulances en helikopter voor hulpverlening. Die moeten bij een negatief advies steeds meer zelf worden betaald. Jan: "Bij de aankomst na de lange tocht ontstaat een dubbel gevoel. Het is afgelopen en met weemoed kijk je terug. De aankomst is een beetje teleurstellend. Waarom doe je je dit aan? Het is vaak afzien. Is het om de sfeer onderweg? Er zijn interessante contacten. De spirituele bezinning? Je zelf ontdekken?
Illustratie ontleend aan de lezing van Jan Lautenslager
Jan: "We gaan de kathedraal in en ontdekken dat er op dat moment een kerkdienst is. De kerk zit vol pelgrims. Na de mis wordt de Botafumeiro, het wierrookvat, gebruikt. De Botafumeiro is het grootste wierookvat ter wereld: 1,60 meter hoog en weegt circa 80 kg. Het hangt aan een lang touw. Acht kerkdienaren brengen het in beweging. De Botafumeiro slingert spectaculair door de dwarsbeuk van links naar rechts en bereikt een hoogte van twintig meter met een snelheid is 65 km per uur. Volgens overlevering dient de Botafumeiro om de lucht in de kathedraal te zuiveren van de onwelriekende geuren van de pelgrims.
Jan: "De laatste dag maken we met de auto een reis van 2,5 uur naar 'Het einde van de wereld'. We rijden langs de bergachtige kustlijn van West-Spanje naar Kaap Finisterre, het eindpunt van de pelgrimsroute. We lopen naar de vuurtoren en dalen de rotsen af naar de plek waar vele pelgrims afscheid nemen van hun camino. Sommigen verbranden iets: schoenen, sokken of zelfs hun wandelstokken. Ook wij zoeken een rotsblok uit en verbranden wat kleren. Her en der staan de achtergelaten wandelschoenen."
Illustratie ontleend aan de lezing van Jan Lautenslager
Uw blogger kreeg een mailing van Goedwinemakers met een aantal wijnen met de KMW-gegevens. De Oostenrijkse wijnen worden geklassificeerd met KMW: 1 KMW (Kloster Neuburg Mostwaage) = 1 gram suiker/100 gram most. Kwaliteitswijn moet minstens 15 KMW hebben. De wijnen van clublid Ton Goedmakers en Monique Goedmakers blijken dat te hebben en nog wat meer ook.
Klik om te vergroten
Klik om te vergroten
De mailing plaatst de wijnen in een "pole positie''. Een pole positie is de beste plaats op de eerste rij bij de start van een autorace. Start je vanuit een pole positie dan hoef je je alleen te verdedigen. Je hebt niemand voor je. Voordeel als er veel bochten zijn, maar je moet niet uit de bocht vliegen. Dus een goede pole positie met veel glaasjes wijn....oei.
Via de Nokia Lumina 920 Phone (Windows) van Bas Schoonderwoerd kwam bij uw blogger een eerste impressie van een fireside (4 november 2013; foto genomen om 20:23). Hoewel het nog vroeg in de avond was en de tafel maagdelijk blank, doet een van de leden alvast enkele rek- en strekoefeningen. Net als geeuwen, is het uitrekken instinctief. Wie langere tijd stil zit en de spieren ongebruikt laat, krijgt minder bloed in de spieren. Deze oefeningen activeren de bloedtoevoer. Prima! Want een fireside is pas geslaagd als de spieren van alle aanwezigen goed doorbloed zijn, zodat zij hun werkingen kunnen doen gelden. Naar verluid hadden de kaak- en slikspieren, evenals de spieren van de stembanden, die avond geen rust.
Benefit-diner ten bate van het Prinses Basma Centrum
Klik om te vergroten
Van Robert Muhlig kreeg uw blogger het bericht van een benefit-diner ten bate van het Prinses Basma Centrum, het revalidatiecentrum in Oost Jeruzalem. Robert Muhlig is betrokken bij een aantal projecten in Oost-Jeruzalem. De opbrengst van het diner is bestemd voor het scholenproject Euro-a-Day en het Prinses Basma Center voor gehandicapte kinderen in Oost-Jerusalem. Afgelopen vrijdag 1 november 2013 waren er 48 aanmeldingen en 60 plaatsen. Datum: vrijdag 8 november 18:00 uur. Locatie: Puur Plantaardig, Oranje Nassaustraat 40, Heerlen. Zie een eerder bericht (3 februari 2013) hier.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
