Uw blogger met de naam 'We zien wel' heeft lang naar deze foto gekeken

Koningin Beatrix twittert (klik hier). Af en toe volg ik Haar tweets. Zojuist twittert Zij iets als: Lex trok van pure extase alle wc's los en smeet deze op Ons gazon.  Krans leggen wordt krans werpen. Mooie boel.

3 februari 2013: Benefietconcert

Zondagsnieuws: Klik om te vergroten

In het Zondagsblad van 27 januari 2013 staat een interview met de in Heerlen geboren pianiste Mireille Heijltjes. Volgens dit interview heeft ze de spirituele wereld ontdekt. Dat is dan meegenomen. Samen met Bulgaarse pianist Peter Petrov concerteert ze op zondagmiddag 3 februari om 15:00 uur in de Schouwburg. Ons Rotarylid Robert Mühlig, zelf ook enigszins spiritueel, wees hier eerder op (klik). De opbrengst gaat ten dele naar het vredesproject  'Break your walls' en het Princess Basma Center. Hoe aanmelden? Klik hier.

Lezing Marcel Put over Burgemeester Van Grunsven

Marcel Put tijdens de lezing voor Rotary Heerlen op 25 januari 2013. Marcel Put is historicus en zowel leraar als onderzoeker. Hij studeerde sociaaleconomische geschiedenis in Utrecht. Hij was voordat hij naar Heerlen kwam (zijn geboorteplaats) onderzoeker en heeft verschillende publicaties op zijn naam staan. Hij is nu verbonden als docent economie en geschiedenis aan het Bernardinuscollege. (Foto: J. von Grumbkow; klik om te vergroten.)

Marcel Put doet in zijn vrije tijd onderzoek om een biografie van oud-burgemeester Marcel van Grunsven samen te stellen en na te gaan welke plaats Van Grunsven inneemt in de sociaaleconomische en culturele geschiedenis van Heerlen. Marcel Put heeft in het 
verleden samengewerkt met oud-lid Jo Jamar die in 2010 overleed. Als leraar dingt Marcel Put mee naar een NWO-promotiebeurs voor leraren, zodat hij meer tijd vrij kan krijgen voor zijn onderzoek. De richting van een promotiebeurs is een lastig traject omdat maar voor een klein aantal leraren een beurs beschikbaar is en omdat er veel eisen worden gesteld aan de theoretische uitwerking van het voorstel. 

Marcel Put: om zijn promotieonderzoek uit te werken heeft Marcel Put onder meer contact gehad met prof. Renders die in Groningen leiding geeft aan een biografie-instituut en bij wie ons lid Jan de Lang in oktober 2010 promoveerde op een biografisch onderzoek met een koloniaalmilitair-historische inslag naar de KNIL-officier Hirschmann. Ook is Marcel Put in contact gekomen met Arno Korsten die een  promovendikring in 2007 heeft opgezet om belangstellenden met de ambitie om eeen proefschrift te schrijven te bundelen. (Foto: J. von Grumbkow; klik om te vergroten.)

Marcel Put maakt onder meer deel uit van een kring van promovendi, waarin onderzoekers deelnemen die volgens Arno Korsten (emeritus-hoogleraar bestuurskunde OU en UM) over kwaliteiten beschikken om een redelijke succeskans te hebben om zelfstandig hun promotieonderzoek af te sluiten, over schrijftalent beschikken, een onderwerp kunnen aandragen en uitwerken waarvoor ze zelf sterk gemotiveerd zijn, en publicistische ervaring hebben in de vorm van een geschreven boek en/of een of meer artikelen in een wetenschappelijk tijdschrift. Aan deze kwaliteiten zou volgens Arno Korsten Marcel Put voldoen. Een additioneel maar niet onbelangrijk criterium is dat Marcel Put zijn onderzoek een draai moet geven in de richting van de bestuurskunde. Korsten heeft een reeks tips voor aankomende promovendi geschreven. Een obligate tip is dat je contact moet opnemen met iemand die verstand van het onderwerp heeft... De tips van Korsten staan hier (klik).

Geleenstraat circa 1912. Van links naar rechts: schoenmakerij Klinkenberg, café "d'r Miel Boost aggen Bruck", woonhuis rijtuigschilder G.J. Konsten, groentehandel Grassere, wijnhandel Savelsberg, woonhuis burgemeester, en bankgebouw van de Gelderse Credietvereniging. Boven het bankgebouw de spitse toren van het stadhuis. (Alle foto's in dit blogbericht zijn ontleend aan Rijckheyt: www.rijckheyt.nl/)

Heerlen was aan het eind van de 19e eeuw niet veel meer dan een dorp, maar begon als toekomstige mijnstad enige stadse allures te ontwikkelen. Heerlen ontwikkelde zich tot een stad met een pontificaal stadhuis terwijl het slechts 5000 inwoners had.Marcel Put verwees naar deze allures met een citaat van Frans Erens die geschreven zou hebben: Heerlen mag men wel op roemen. Het is jammer dat het geen muren heeft, om het ook een stad te noemen. 

Raadhuis van Heerlen. Op de website van Rijckheyt staat het volgende: "Vanaf 1795 tot aan 1877 moest Heerlen het doen met de Schelmentoren of de tijdelijke behuizing van een klaslokaal voor de raadsvergaderingen, de vergaderingen van het college en de aangiften van geboorte, huwelijk en overlijden. Pas in 1877 werd begonnen met de bouw van een raadhuis in neo-gotische stijl naar een ontwerp van de stadsarchitect van Venlo J.H.J. Kayser. Het lijkt in ontwerp op het oude raadhuis te Venlo, dat door dezelfde architect was gerestaureerd, met een dubbele trappenpartij en daarboven een bordes met een balkon. Het gebouw had enkele neogotische elementen zoals de dakruiters en de gemetselde boogramen. Het gebouw werd meteen zo ruim gebouwd dat er ook andere overheidsdiensten in gevestigd werden. Zo zat de marechaussee er gevestigd en diende het gebouw ook als postkantoor totdat er aan het kerkplein in 1902 een nieuw postkantoor gebouwd werd. Tevens diende het gebouw als kantongerecht en gevangenis. Zelfs de Staatsmijnen hebben enige maanden in dit raadhuis kantoor gehouden. In 1941 werd het oude raadhuis gesloopt terwijl direct aan de achterkant ervan het nieuwe raadhuis naar het ontwerp van Peutz verrees." (Alle foto's in dit blogbericht zijn ontleend aan Rijckheyt: www.rijckheyt.nl/).

Onbewoonbaar verklaarde woningen. Datering:09-12-1955. Straatnaam: Geerstraat/hoek Promenade. (Alle foto's in dit blogbericht zijn ontleend aan Rijckheyt: www.rijckheyt.nl/).

Marcel Put vervolgde dat de mijnen Heerlen een grote stad hebben gemaakt. De kartrekkers in die tijd was Sarolea die in Indië in de spoorwegen had gewerkt. Er zou een Indië-connectie zijn. Verder noemde Marcel Put de gebroeders Honingmann, burgemeester De Hessele (tot 1913) en burgemeester Wassink die waarschijnlijk meer oog had voor zijn carrière dan voor Heerlen (hij werd minister) en na zijn periode als minister liever naar de bisschopsstad Roermond ging dan terug naar Heerlen. 

Stationstraat 1905: Gebouw van de Openbare Lagere School met op de voorgrond de woning van de onderwijzer. Op de achtergrond de Oranje-Nassaumijn I. (Alle foto's in dit blogbericht zijn ontleend aan Rijckheyt: www.rijckheyt.nl/)

Na de periode Wassink kwam Van Grunsven die voor, tijdens en na de oorlog burgemeester van Heerlen was. De man die geen vragen mag stellen, vroeg zich af hoe dat kon want er waren in Heerlen Joden weggevoerd. Voor dat laatste was een handtekening van de burgemeester nodig. Marcel Put is in zijn onderzoek nog niet tot dit punt gevorderd, maar merkte op dat na de oorlog de zuiveringscommissie Van Grunsven heeft vrijgepleit. Belangrijk in deze zuivering is of de betrokkene heeft samengewerkt met de NSB. 

De in vol ornaat op een openbaar plein biddende burgemeester:  Processie "De Bronk". Rustaltaar (achter het raadhuis) met op de achtergrond café Hanssen. Links burgemeester M. van Grunsven (geknield). (Alle foto's in dit blogbericht zijn ontleend aan Rijckheyt: www.rijckheyt.nl/)

Vorige week dinsdag 22 januari 2013 was de lezing van Marcel Put aangekondigd op deze blog (klik hier). Een korte samenvatting van zijn lezing stuurde Marcel Put 25 januari 2013 op. Deze samenvatting is hieronder integraal opgenomen en staat tussen aanhalingstekens. In de samenvatting zijn foto's gevoegd die ik van de website Rijckheyt heb gehaald en die geen deel uitmaakten van de lezing en samenvatting van Marcel Put. Klik op de foto's om deze te vergroten. 

Saroleastraat. Interieur van de bioscoop Hollandia.
(Alle foto's in dit blogbericht zijn ontleend aan Rijckheyt: www.rijckheyt.nl/)

De samenvatting van Marcel Put: "Marcel van Grunsven werd op 4 december 1896 in Gennep geboren. Via Ottersum, waar hij van 1919 tot 1923 gemeentesecretaris was, Susteren waar hij tussen 1923 en 1926 het ambt van burgemeester bekleedde, belandde hij in Heerlen. In die gemeente zou hij 6 ambtstermijnen als burgemeester actief blijven. Op 24 juli 1969 overleed Van Grunsven in de gemeente waarvan hij zo lang de eerste burger was geweest."

De weggeknipte zoon: Viering van het vijfentwintigjarig ambtsjubileum van burgemeester M. van Grunsven in het raadhuis. Op de foto het gezin van Grunsven, eruit geknipt is zoon Frans. Geheel links staat een onbekende dame. (Alle foto's in dit blogbericht zijn ontleend aan Rijckheyt: www.rijckheyt.nl/)

"De stormachtige ontwikkeling die het eerst zo landelijke oostelijk Zuid-Limburg omvormde naar een streek waar de steenkoolmijnen het silhouet bepaalden, hadden de gemeente Heerlen in financiële problemen gebracht. De nog jonge Van Grunsven werd burgemeester van Heerlen met als taak de geldzaken van de gemeente op orde te brengen. Dat de keuze op hem viel had te maken met zijn kennis van financiën en zijn verdiensten bij het in goede banen leiden van de groei van Susteren."

Klompstraat. Interieur van de oude Stadsschouwburg/bioscoop.
(Alle foto's in dit blogbericht zijn ontleend aan Rijckheyt: www.rijckheyt.nl/)

"Terwijl Van Grunsven de gemeentekas weer op orde bracht zette hij zijn financiële kennis ook in ter bevordering van de cultuur in zijn nieuwe standplaats. Hij hielp de stichting die een schouwburg in Heerlen wilde bouwen voldoende geld bij elkaar te brengen. Van Grunsvens meende immers dat alhoewel er geld verdiend moest worden, dit niet inhield dat er sprake moest zijn van culturele armoede onder de werkende bevolking."

Saroleastraat ter hoogte van de Bongerd. (Alle foto's in dit blogbericht zijn ontleend aan Rijckheyt: www.rijckheyt.nl/)

"Tijdens de crisis toonde Van Grunsven zich al een burgemeester die de mogelijkheden van zijn gemeente zag. Hij wilde van Heerlen een moderne stad maken en sprak van Heerlen als de metropool van de Mijnstreek. Met de stedenbouwkundige Jos. Klijnen maakte hij een ontwikkelingsplan voor Heerlen in het algemeen en het centrum in het bijzonder."

Geleenstraat. Richting Emmaplein. Geheel rechts de bovenverdieping van het pand Sohl. Daarnaast het pand B.Schröder, kapsalon Krist, schoenenzaak B.Schröder, slagerij Kessels, kapsalon Flipiak, bankgebouw van de Gelderse Credietvereniging, woonhuis burgemeester Waszink, slagerij G.Hanssen en kledingzaak Wolff en Herzdahl. De tram in het midden komt van het Stationsplein. Rechts op de achtergrond het oude postkantoor. Links hiervan de Provinciale Bank van Limburg. Voor de bank de lijndienst van de L.T.D. Heerlen-Maastricht. (Alle foto's in dit blogbericht zijn ontleend aan Rijckheyt: www.rijckheyt.nl/)

"Bij het laatste werd ook de architect Frits Peutz betrokken, van wie inmiddels al een aantal markante gebouwen in de stad waren verrezen. In het kader van het plan voor het nieuwe centrum werd een nieuw raadhuis gebouwd (1939-1948) en vond er nog voor de oorlog een doorbraak van de Geleenstraat plaats, waarmee de Saroleastraat een verlengde kreeg. De eerste Heerlense Hema-vestiging en het Huis Kneepkens kregen daar een plek."

De Hema en restaurant Castellum. Dr.Poelsstraat. (Alle foto's in dit blogbericht zijn ontleend aan Rijckheyt: www.rijckheyt.nl/).

"Tijdens de oorlog bleef Van Grunsven op zijn post. Hij maakt het de bezetter zo lastig mogelijk. Zijn plannen voor Heerlen gingen in de koelkast, maar zodra de gemeente haar vrijheid had herkregen, werden ze tevoorschijn gehaald. Bij het Raadhuis moest o.a. een schouwburg worden gebouwd. De wederopbouw vertraagde de uitvoering van de plannen. Daardoor werden ze ingehaald door de eisen van de nieuwe tijd: betere autobereikbaarheid. De ruimte aan het Raadhuisplein was te krap en een nieuwe locatie werd gezocht en gevonden aan de westkant van de stad. Ook nu moest er via een doorbraak een verbinding met de binnenstad worden gemaakt: de Promenade."

Van links naar rechts in aanbouw: het pand Kneepkens, de Hema en het Castellumgebouw. Op de voorgrond rechts de zijgevel van boek-, steen- en offsetdrukkerij Jongen & Co. aan de Uilestraat. (Alle foto's in dit blogbericht zijn ontleend aan Rijckheyt: www.rijckheyt.nl/).

"Marcel van Grunsven had niet alleen visie, maar wist ook steeds geld te vinden en de wethouders en de gemeenteraad te overtuigen van zijn plannen. Plannen waarvan de uitvoering het uiterlijk van het centrum van Heerlen tot op de dag van vandaag bepalen."

Klompstraat. In het midden de ingang van de oude Stadsschouwburg/bioscoop. (Alle foto's in dit blogbericht zijn ontleend aan Rijckheyt: www.rijckheyt.nl/).

"Van Grunsven stimuleerde niet alleen het bouwen in steen, maar legde ook de basis voor een breder cultureel aanbod in Heerlen. In ‘zijn’ raadhuis werden tal van tentoonstellingen georganiseerd, variërend van moderne schilderkunst tot kant en natuur. Bekende schrijvers bezochten Heerlen en hielden voordrachten. Kunstenaars en kunstliefhebbers uit het hele land en van alle kunstvormen droegen Heerlens eerste burger op handen. Hiervan getuigen de zeer persoonlijke kunstzinnige cadeaus die Van Grunsven van hen ontving bij zijn 25 jarig-ambtsjubileum en zijn afscheid."

Raadhuisplein. Afscheid van burgemeester M.F.G.M. van Grunsven. Links zijn echtgenote mevr. van Grunsven-Janssen. (Alle foto's in dit blogbericht zijn ontleend aan Rijckheyt: www.rijckheyt.nl/).

"Ook de gemeente Heerlen en haar burgers achtten de burgemeester. Bij zijn afscheid kreeg hij niet alleen een auto van de inwoners, maar werd hij benoemd tot ereburger van de stad, droeg het schouwburgplein voortaan zijn naam en werd er een naar hem vernoemde cultuurprijs ingesteld." Hier eindigt de samenvatting van Marcel Put.

Marcel Put raakte even in de put met de aansturing van de laptop en beamer (batterij bleek leeg). (Foto: J. von Grumbkow; klik om te vergroten).

Marcel Put heeft als een van zijn stellingen: "Zonder Van Grunsven geen grote Peutz." Wethouder Hub Savelberg wordt wel de sloper van Heerlen genoemd, maar in Van Grunsven moet hij zijn voorbeeld hebben gevonden. De kroon op Van Grunsvens werk was volgens Marcel Put de schouwburg en de doorbraken in de stad. Hij was in de kunstwereld geïnteresseerd en zorgde met Defesche voor een kunstverzameling en organiseerde met apotheker Voncken literaire lezingen (onder meer met ons oud-lid Bertus Aafjes). De cultuurprijs die zijn naam droeg sneuvelde bij de gemeentelijke herindeling.

Marcel Put in de bar van het Grand Hotel met op de achtergrond enkele oude foto's van Heerlen (Foto: J. von Grumbkow; klik om te vergroten).

Over de flink sigaren rokende Van Grunsven (hij kreeg bij zijn afscheid een partijtje Corona's) heeft Marcel Put een positief beeld overgehouden. De man kreeg de financiën op orde. Hij had als een van de weinige burgemeesters van zijn tijd een financiële achtergrond. Toen Van Grunsven in 1926 in Heerlen aantrad, had Heerlen een schuld van 11 miljoen. Reken je dat om naar deze tijd, dan is dat volgens Marcel Put vrijwel hetzelfde bedrag dat Heerlen nu aan schuld heeft: 250 miljoen. Van Grunsven had een visie, geloofde in de mogelijkheden van de stad en kende een sterke verbondenheid met Heerlen. Hij had de kwaliteiten om grote mensen rond zich te verzamelen en was een modern burgemeester, aldus Marcel Put. 

Het einde van de bekendste Heerlenaar: Lange Jan, een schoorsteen van de Oranje-Nassaumijn I. Een Heerlenaar duw je niet gemakkelijk omver. Lange Jan moest met dynamiet worden geveld. Hij bleef dwars en viel dus de andere kant op dan was gepland en wist op de valreep van zijn bestaan het zieltogend Heerlen nog een flinke verliespost te bezorgen. 

Van Grunsven was een wijze vader die net niet de democratisering van de jaren zestig heeft meegemaakt. Ook de sluiting van de mijnen maakte hij niet mee want hij overleed in 1969. Volgens Wikipedia zakte Heerlen na deze sluiting af. In de jaren die volgden vierden drugsoverlast en criminaliteit hoogtij. Er volgden jaren van verval. Heerlen, aan het eind van de 19e eeuw niet veel meer dan een dorp, had zijn groei en welvaart te danken aan de relatief korte bloei van de steenkoolwinning. 

D'r Lange Jan, jarenlang een symbool van de bloei van een dorp naar een stad, bezongen door een andere bekende Heerlense cultuurdrager en Opper Winkbuul: Wiel Knipa. Een Opperbuul is zoiets als burgemeester van Heerlen. Een standbeeld voor Knipa ging niet door, omdat volgens Wikipedia (klik)  hij in de oorlog fout was, maar in het oude Raadhuis uit de periode toen Heerlen een dorp was, de Schelmentoren, is een permanente Knipa-tentoonstelling.

Komende woensdag en vrijdag geen bijeenkomst

Even  nadenken hoe die regeling van Rotarybijeenkomsten in elkaar zit.... Begrijpt u het nog? Was het maar de 1e vrijdag van de maand mei: de borrel! (Foto 0ntleend aan: themindtonic.blogspot)

Woensdag 30 januari is er geen bijeenkomst. Want er zijn alleen bijeenkomsten op de 1e en de 3e woensdag van de maand. De 30e januari is het de 5e woensdag. Dan doen we niks. Maar de komende vrijdag dan? Dus op 1 februari? Ook niks. Want dan is het de 1e vrijdag van de maand en op vrijdagen komen we alleen bij elkaar op de 2e en de 4e vrijdag. Ingewikkeld? Op 3 mei is de eerste borrel en vanaf dat moment wordt het leven weer simpel.

6 februari 2013: γνῶθι σεαυτόν

Impressie van Wil Pécasse over de komende lezing van Hans Kasper: twee dames in gezellige conversatie. Op de kassa staat hun leeftijd: 55, maar er moet nog afgerekend worden: dat getal gaat stijgen. Heren komen in de impressie uiteraard niet voor want zij steken op de club een sigaartje op. 

Wil Pécasse roept de leden van Rotary Heerlen en hun partners op: γνῶθι σεαυτόν. Voor eenvoudige van geest met een gewone burgermansopleiding, zoals ik, vertaalde hij dit advies van Socrates (niet de Braziliaanse voetballer) als: "Ken uzelf". Wil Pécasse vervolgt het advies met: 

"Dus beste Rotarians en vooral jullie partners: kom op woensdagavond 6 februari tussen 18.00 en 20.00 uur naar onze Rotarybijeenkomst en beluister wat Prof. dr. Hans Kasper uit Maastricht ons te vertellen heeft over ‘het consumentengedrag van ouderen’. Hij heeft hier uitvoerig onderzoek naar gedaan en zal ons van daaruit de spiegel voorhouden. Hans Kasper is wetenschappelijk directeur van ETIL en parttime hoogleraar Services en Retail Management aan de Faculteit der Economische Wetenschappen en Bedrijfskunde van de Maastrichtse Universiteit. Dat belooft wat!"

Eerder stond hier (klik) wat Hans Kasper met socratische methoden gaat losmaken. Hans Kasper is gevraagd door Jan Stoot. Nu is duidelijk waarom Wil Pécasse die oude Socrates van stal haalt. Jan Stoot is namelijk bedreven in de vroedvrouwtechniek van Socrates. Het opdiepen van kennis moet volgens Socrates gaan zoals een vroedvrouw een kind ter wereld helpt. Beurtelings aanmoedigen om door te gaan en dan weer ophouden. Tegelijk zijdelings wat duwen en masseren. Socrates noemde dit de vroedvrouwtechniek. Een techniek waarmee Jan Stoot veel succes had. Op 8 februari probeert Hans Kasper Jan Stoot te evenaren. Met name leden en partners die graag hier en daar een duwtje of een aanmoediging willen krijgen, heeft Wil Pécasse op het oog. 

Vrijdag 25 januari: Marcel Put over de loopbaan van Burgemeester van Grunsven

Burgemeester Van Grunsven (Foto ontleend aan: http://www.rijckheyt.nl)  

Vrijdag 25 januari 2013 geeft Marcel Put een lezing over de lange loopbaan van Van Grunsven (1896 - 1969) die voor, tijdens en na de oorlog burgemeester was van Heerlen. De onderstaande tekst is letterlijk overgenomen van de website van Rijckheyt (klik): 

"Marcel van Grunsven werd op 4 december 1896 te Gennep geboren. Zijn vader was gemeentesecretaris van Gennep en later burgemeester van Ottersum. Zijn middelbare schoolopleiding volgde hij aan het Bisschoppelijk College te Weert. De jonge Marcel van Grunsven wilde ook graag gemeentesecretaris worden. Na zijn middelbare school moest hij zich echter tevreden stellen met een baan bij de gemeente Ottersum. Na drie jaar had hij de voor de wet geldende leeftijd van 23 jaar bereikt en kon hij gemeentesecreta­ris worden. In de tussentijd had hij, om beter carrière in gemeente­dienst te kunnen maken, het diploma gemeentefinanciën behaald."

Krantenknipsel-1 (Ontvangen van Jan Stoot).
Klik om te vergroten.

"Nog geen vier jaar later, in 1923, werd hij al benoemd tot burgemeester van Susteren, een gemeente die er in die tijd financieel slecht voorstond. In deze plaats ging hij voortvarend te werk. Naast het spoorwegemplacement, het rangeerstation van de mijnstreek  kwam er een nieuwe woonwijk voor spoor­wegarbeiders, gebouwd door Jos Wielders, een architect van de Amsterdamse School. Op het rangeeremplacement werd een seinhuis gebouwd in de stijl van de Nieuwe Zake­lijk­heid."

Krantenknipsel-2 (Ontvangen van Jan Stoot).
Klik om te vergroten.

"Het bestuurlijk en financieel talent dat hij had geërfd van zijn vader, viel op bij de provinciale overheid. In 1926 werd hij ge­­­­vraagd voor de post van burgemeester van Heerlen. Hij had het er aanvankelijk niet gemakkelijk. De raadsvergaderingen ver­liepen door politiek geharrewar nogal chaotisch. Er was een schuld van tien miljoen weg te werken. In de raads­ver­ga­de­rin­gen wist Van Grunven door strakke leiding een einde te maken aan overbodig gepraat en na enkele jaren had hij de gemeentefinanciën gezond. De bezuinigingen van de nog jonge burgemeester zetten veel kwaad bloed, maar later zag men toch in dat ze juist en nodig waren geweest  Een persoonlijk offer schuwde hij niet. Hij nam zelf ge­noe­gen met duizend gulden minder salaris. Er werd een reservefonds gevormd.  In de crisis van de jaren der­tig bleek dit fonds goed van pas te komen."

Opening van de voetgangerstunnel onder de spoorlijn Heerlen-Kerkrade tussen de Stationsstraat en de Willemstraat door mevr. van Grunsven, echtgenote van de burgemeester van Heerlen (17 augustus 1956). In 1994 werd de tunnel gedicht vanwege de overlast van daklozen en verslaafden. In 1997 werd de tunnel gesloopt. (Foto en tekst ontleend aan: (klik). 

"De gemeente verleende onder zijn bewind ook medewerking aan de uitwerking van het Streekplan Zuid-Limburg. De verbetering van de toegangswe­gen ging de burgemeester ter harte. Er kwam een tunnel bij de Oranje-Nassaumijn I. Het Aam­bos werd uitgebreid, er werd een vijver aangelegd in Meezen­broek en er kwamen in Heerlen verschillende plantsoenen bij. Ook voor de werkgelegenheid werd gezorgd. Er kwam een gemeente­lij­ke arbeidsbeurs en voortvarend werd de werkloosheid in Heer­len bestreden. Daarvoor werd onder andere een Centra­le Werkplaats voor jeugdige werklozen opgericht. De gemeen­te­lijke bedrijven werden flink uitgebreid. Ook op onderwijs­ge­bied werd veel tot stand gebracht. Dat alles voor­al in de eerste 12½ jaar van het burgemeesterschap van Van Grunsven plaats."

1947: Gemeentebestuur en gemeenteraad van de gemeente Heerlen in de raadzaal van het stadhuis. 1) Beenen P.H.H. (wethouder) 2) Ritzen K.F. (wethouder) 3) Grunsven M.F.G.M. van (burgemeester) 4) Sens mr.J.B. (gemeentesecretaris) 5) Schiks J. (wethouder) 6) Jongen J.L.E.M. (wethouder) 7) Jongen, H. 8) Vries L.J. de 9) Kraayeveld drs.F.A. 10) Augustus J.L. 11) Hardorff-Schieveen mevr. A. 12) Baggen, J.H. 13) Spreksel, F.J. 14) Packbier J.M. 15) Witjes W.T. 16) Vrusch J.J.M. 17) Weyman T. 18) Dekker C. 19) Breukelen mr. E.W.J. 20) Mulder H. 21) Pol van der F.H.J.C. 22) Wever J.H. de 23) Vooys mr.L. 24) Ven v.d. L. of Clever G.K. 25) Alebeek M. van 26) Raedts ir.C.E.P.M. 27) Leeuwen W.A.M. van 28) Stocks H.F.J. 29) Deckers A.F. 30) Crijns P.J.M.J. 31) Eussen, A.J.M.(Foto Rijckheyt). Klik om te vergroten.

"Zijn visie was, van Heerlen een moderne stad te maken met aaneengesloten bebouwing, onderbroken door groene zones. Door de crisis van de jaren dertig en door de Tweede Wereld­oorlog werd hij in de uitwerking van zijn ideeën beperkt. Toch weerhield dit hem er niet van om in deze moei­lijke jaren de stad Heerlen met een aantal bouwwerken te ver­rij­ken. In 1933 nam de nieuw­bouw van het confectiewarenhuis Schunck een aanvang, het "Glas­paleis" van architect Frits Peutz. In 1935 werd het opmerkelijke ge­bouw geopend. In hetzelfde jaar verrees aan de Valkenbur­gerweg het Sportfondsenbad. In 1937 kwam het Royaltheater gereed, eveneens een ontwerp van Peutz. Kort voor de oorlog startte de bouw van het nieuwe gemeentehuis, alweer van Peutz, dat in 1948 werd geopend."

Ontleend aan Rijckhyt: "Viering van het vijfentwintigjarig ambtsjubileum van burgemeester M. van Grunsven in het raadhuis. De onthulling van zijn staatsieportret geschilderd door Charles Eyck. Zittend: zijn echtgenote, zijn vijf kinderen en zijn moeder." (Klik om te vergroten. N.B. waar zit zijn zittende moeder?).

"Na de oorlog begon de grote stadsvernieuwing van Heer­len. Onder andere de doorbraken van de Saroleastraat naar de Dr. Poelsstraat en van de Dautzenbergstraat naar het Wilhel­mina­plein/ Bongerd, de aanleg van de Groene Boord en de bouw van de nieuwe Stadsschouwburg. Als vaste neven­activiteiten had de burge­meester het voorzitterschap van de R.K. Stichting Moederschapszorg (het bestuur van de Vroed­vrouwenschool) en het voorzitterschap van het bestuur van het St.-Jozefziekenhuis. Verder was hij bestuurslid van het Water­schap van de Geleen- en Molenbeek en commissaris van de Bank voor Nederlandse Gemeenten." 

Ontleend aan Rijckheyt: "In het midden Adriaan Roland Holst, dichter. Links drs.C.G.N.Voncken, apotheker te Heerlen. Rechts M. van Grunsven, burgemeester van Heerlen, en naast hem Bertus Aafjes, dichter. Plaats van opname is de werkkamer van de burgemeester. Op culturele avondjes in het raadhuis werd door genoemde dichters voorgedragen uit eigen werk." Klik om te vergroten.

"Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft Van Grunsven een belangrijke rol vervuld. Heel wat collegaburgemeesters traden bij de komst van de bezetter af. Van Grunsven bleef op zijn post en maakte het de Duitsers heel moeilijk. Hij kende precies de ge­meen­tewet en zijn bevoegdheden en wist daardoor maat­regelen van de bezetter te saboteren, te vertragen en onge­daan te maken. Hij was hierin zeer onwrikbaar en toonde veel moed. Meteen tijdens de eerste raadsvergadering in mei 1940 bracht hij hulde aan de Koningin en riep hij op voor haar te bidden. Deze uitspraak leverde hem een berisping van de Duitsers op, een van de vele die hij in de daarop volgende jaren nog zou krijgen. Zijn grootste succes boek­te hij in die tijd door te voorkomen dat een NSB-er in Heerlen politiecom­mis­saris werd. Hij was tegenover de Duitsers zeer brutaal. De eni­ge houding waarvoor zij gevoelig waren."

Ontleend aan Rijckheyt: "Mevr. van Grunsven-Janssen bekijkt de auto die haar echtgenoot van de burgerij heeft gekregen bij zijn afscheid als burgemeester van Heerlen." (Klik om te vergroten).

"Van Grunsven was een sterke persoonlijkheid. Hij wekte daarom bij menigeen de schijn dat hij een dictator was. Hier kreeg hij ook de kans voor. Sterke tegenspelers die tegenargu­menten konden aandragen had hij niet. Iemand die goede argumenten had, vond gehoor bij hem, maar hij had er dan toch moeite mee. Hij was en bleef een eenling die niet altijd begrepen werd. Een regent die eigen opvattingen had over het bur­gemeestersambt. Hij wist natuur­lijk dat de gemeenteraad het hoogste orgaan in de gemeente was, maar als er snel be­slis­singen genomen moes­ten worden, vond hij het noodzakelijk dat de burgemeester alleen handelde. Later bleek vaak dat die be­slissingen de juiste waren. Het leek moeilijk een der­gelijk be­sluitvaardige burgervader op te volgen."

1961: Afscheid van burgemeester M.F.G.M. van Grunsven. Links zijn echtgenote mevr. van Grunsven-Janssen (Ontleend aan Rijckheyt). Klik om te vergroten.

"Op 31 december 1961 ging burgemeester van Grunsven met pensioen. Hij was ruim vijfendertig jaar de bestuurder van Heerlen geweest. Als erkenning voor zijn vele verdiensten voor de stad werd hij benoemd tot ereburger van Heerlen. Het plein voor de Stads­schouwburg kreeg zijn naam en er werd een Heerlense cul­tuurprijs ingesteld, de "Van Gruns­ven­prijs". Tijdens de vijfendertig jaar van zijn burgemeesterschap ontving Van Grunsven vele onder­scheidingen. Op 24 juli 1969 overleed hij op 72-jarige leeftijd."

Uit Wikipedia: "Van Grunsven kreeg als voormalig burgemeester een uitgebreide begrafenis met een hoop belangstellenden. De begrafenis van Van Grunsven werd voorafgegaan door een lange rouwstoet die zijn kist door Heerlen leidde, gevolgd door familie, vrienden en andere Heerlenaren. Zijn rouwmis werd gehouden in de Sint-Annakerk in de wijk Bekkerveld. De kerk liet hij enkele jaren daarvoor, gedurende de jaren 1952 en 1953, in zijn opdracht ontwerpen door de architecten Frits Peutz en Hendrik Teeken. Hij werd opgebaard op de Algemene Begraafplaats van Heerlen aan de Akerstraat. Hier voerde burgemeester Frans Gijzels het laatste woord. Aldaar werd tevens een gedicht voorgedragen dat Anton van Duinkerken, die lange tijd een persoonlijke vriend van Van Grunsven was, een jaar eerder op zijn sterfbed had geschreven. De weduwe van Van Grunsven overleed in 1994 op 85-jarige leeftijd en werd in hetzelfde graf bijgezet. " (tekst en foto ontleend aan: http://nl.wikipedia.org/wiki/Marcel_van_Grunsven). Klik om te vergroten.

(Met dank aan Rijckheyt waarvan de bovenstaande teksten letterlijk zijn overgenomen).

Woensdag 6 februari: Hans Kasper

Hans Kasper (Foto ontleend aan Rotary Magazine)

Woensdag 6 februari 2013 houdt Hans Kasper een lezing over "Consumentengedrag van ouderen: hoe gedragen ouderen zich als consument." Hij is sinds 1989 hoogleraar Marketing van de Universiteit van Maastricht en directeur van het regionaal economisch onderzoeksbureau Etil Bv. 

Gezonde oudere

Hans Kasper weet veel over consumentengedrag van ouderen. Ouderenmarketing is volgens hem een gat in de markt. Hij heeft het in Limburg makkelijk want daar lopen veel ouderen in het wild rond. Ouderen houden van service en kwaliteit, en willen daarvoor betalen. Ze houden van gemak, veiligheid, van gezonde en verse voeding. Hun ICT-gebruik valt best mee, als er maar grote knoppen aanzitten. 

Oudere consument

En fietsen met een elektromotor. Ouderen willen graag kant-en-klaarmaaltijden met minder zout en smaakstoffen en kleinere porties. Veel ouderen schijnen zich vijf tot zeven jaar jonger te voelen dan ze zijn. Dus in de marketing moet je iets jongere mensen tonen dan de doelgroep, maar niet al te flitsend en te druk, want dat kunnen ze, gegeven hun echte leeftijd, weer niet volgen. Leefstijl is belangrijker dan leeftijd, maar niet alle ouderen zijn hetzelfde, er zijn verschillende segmenten. Hans Kasper zei ergens dat ouderen hun eetpatroon moeten aanpassen als ze in een scootmobiel belanden, want anders ontstaat er een obesitasprobleem. Ter voorbereiding klik hier.

Intouchable

Thalen & Thalen: Touchable two

Rob Thalen kreeg zijn opleiding als edelsmit in Schoonhoven (zilver). Daarna volgde hij de studie beeldhouwtechnieken (School of Arts Salt Lake City). Vervolgens ging hij 25 jaar in het brons. Hij is moeilijk in een hokje te duwen. Thalen ontwerpt gebouwen, richt ruimtes in, maakt bronzen portretten, torsen en vrije sculpturen, grafobjecten, meubels, toegepaste kunst en sieraden. In 2006 vatte hij het plan op om met zijn zoon Jaap in modern groot zilverwerk te gaan.

Thalen & Thalen

Rob Thalen (16 januari 2013 op de Rotaryclub Heerlen): "Zilver is uit de mode en in onbruik geraakt. Vroeger werden de zilveren lepeltjes opgepoetst. Dan wist je: er komt een hoogtijdag aan. Mensen zien op tegen het onderhoud. Anderen zeggen dat je het zilver proeft, maar dat kan niet. Vroeger was de kerk een grote opdrachtgever. Die gebruikten zilversmeden, geen kunstenaars. Maar tegelijk met de kerk is het zilver verdampt."

Overzicht van het werk van Rob Thalen  van zijn eerste halve eeuw staat in het boek: Not just a shape.

Rob Thalen: "Zilveren objecten mag je niet aanraken. In een museum mag je niets aanraken. Je krijgt het aan de stok met de suppoost. Iedereen moet witte handschoenen aantrekken, want zilver is fragiel. Als je zilver als een kunstobject behandelt, dan mis je veel. We wilden meedoen aan de Schoonhoven Silver Award (klik). We zeiden: we doen mee, maar dan moeten de mensen het kunnen aanraken. Dat mocht niet. Hier wordt niets aangeraakt. Nou dan gaan we weer naar huis, zeiden we. Toen kon het wel. We hebben zelfs uit Amerika foto's ontvangen van mensen die ons object aanraakten. Er was een blinde mevrouw, die mocht alleen met handschoenen aan de objecten voelen. Moet je indenken! Maar bij ons object mocht ze haar handschoenen uittrekken." 

Thalen & Thalen

Rob Thalen: "Volgende week gaan we naar Palm Beach Florida (klik). Dat is heel spannend. Het kan vreselijk fout gaan. Al het vervoer, de verzekeringen. Het is allemaal kostbaar. We hebben alles op vliegveld Zavetem afgegeven. We gaan door. We willen een groot object maken. Tot  het zilvertechnisch zegt dat het niet meer kan."

In het Palm Beach County Convention Center vindt voor de 16e keer de happening "Art Palm Beach" plaats.  Art Palm Beach wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke hedendaagse Art Fairs op Florida's Gold Coast.

Thalen en Thalen in Chicago

In oktober 2011 waren Rob en Jaap Thalen in Chicago en presenteerden daar hun fijn zilverwerk. Ook in het najaar van 2012 waren Rob en Jaap Thalen op The Art Fair Company, waar de internationale kunstbeurs Sofa Chicago-2012 plaatsvindt op de historische Navy Pier. Dit driedaagse evenement presenteert meesterwerken van hedendaagse en moderne kunst en vormgeving, beeldhouwkunst en functionele kunst. Er zijn tentoonstellingen en lezingen. Sofa Chicago is de grootste en langst lopende kunstbeurs in Chicago. De toegang is $ 50. 

Na de onthulling door de Belgische consul liep een dag later een Koreaan langs de stand van Thalen & Thalen. Hij hield stil en vroeg aan Jaap Thalen: "Is dat zilver?" "Ja, natuurlijk", was het antwoord. "Dat kan niet. Dat is niet te maken. Je kan zo iets niet hameren."
Rob Thalen vertelde op de Rotarybijeenkomst van 16 januari 2013: "Het kwam er op neer dat die man dacht dat wij de boel belazerden. Hij was een professor van de Universiteit van Iowa. In november zagen we hem weer in Chicago. Hij had een student meegenomen. Nu hadden we een nog groter voorwerp gemaakt. Hij vroeg of ik een keer een les wilde geven aan zijn studenten."

Rob Thalen over een onschuldig schokje in België

Rob Thalen (rechts) (Foto: J. von Grumbkow; klik om te vergroten)

Rob Thalen woont nu 12 jaar in een land dat hem “omarmt en gedoogt”. Door dat land voerde een schok die hem deed denken aan de aardbeving die Limburg in 1992 trof. Hij sliep bovenin de Schacht van Nulland. De toren begon te schudden. Het was te laat om langs de trappen weg te komen. Hij bleef liggen en wachtte af. Er gebeurde niets. Rob Thalen woonde en werkte zo’n twintig jaar in de Schacht. Na zijn vertrek naar Francorchamps, waar hij met zijn zoon Jaap een zilversmidatelier opende (klik), begint het verval van van Schacht van Nulland. Hondenpoep en zwerfvuil domineren het gebied. Het onkruid overwoekert het mijnmateriaal. Industrion nam het gebouw over, maar door vocht en problemen met de brandveiligheid werd het snel verlaten. Sindsdien ligt de Schacht er troosteloos bij. 

Schacht Nulland-Kerkrade waar Rob Thalen ruim 20 jaar woonde en werkte.

Na de Limburgse schok kwam een Belgisch schokje. Premier Di Rupo ontdekt dat koningin Fabiola de kluit belazert. Haar erfenis schermt ze af van de fiscus. Ze heeft een stichting opgericht die geld uitkeert aan de oprichters en bestuurders. Dat mag niet. Dus Fabiola krijgt binnenkort een 300.000 euro minder. Van 1 miljoen euro in plaats van 1,3 miljoen euro. Gelukkig hoeft ze nog niet op een Social sofa (klik) plaats te nemen. Het lijkt een beetje op wat de Fransen zongen, toen zij in 1790 op straat kwamen omdat ze de uitbuiting door adel en kerk beu waren. Rob Thalen was meer geschokt omdat de sport in België is om de fiscus beentje te lichten. Fabiola is dus een goede, prototypische Belgische. 

Fabiola (Foto ontleend aan AP/Volkskrant)

Thalen: "In België valt nog wel wat te bezuinigen. Veel meer dan die drie ton van Fabiola. Er zijn zes regeringen. Het is onbestuurbaar. Het Rekenhof gaat kijken naar wat Fabiola krijgt. Dat gaat een hoop geld kosten." De schok is voorbij. Er is eigenlijk niets gebeurd, net zo min als twintig jaar geleden toen de Schacht begon te schudden. Maar over dit onderwerp wilde Rob Thalen vandaag (16 januari 2013) in Heerlen niet verder praten. Waarover dan? Zie het volgende bericht.

Social sofa 5: Spiegeltje, spiegeltje...

Rob Thalen met het gipsen voorbeeld van de Social sofa, ten huize van Steph en Muis Vaessen (Foto: J. von Grumbkow; klik om te vergroten).

Rob Thalen voert op 16 januari zijn oude Mini door de sneeuw vanuit Franchorchamps om in Heerlen een lezing te houden. Zijn verbazing dat zovele leden de weergoden hebben getrotseerd, kent geen grenzen. Hij gaat vandaag niet spreken over de Social sofa. Rob Thalen moppert wel dat "Social sofa" een vreselijke naam is. Wie op de sofa plaatsneemt, komt op een sociale zetel terecht. Dus onder het tafelniveau. De sofa moet, net zoals Rotary, een afspiegeling zijn van wat in Heerlen gebeurt. Spiegeltje, spiegeltje... de Social sofa krijgt een mozaïek van spiegeltjes. Wie erop gaat zitten ziet de omgeving en zichzelf weerspiegeld en dus dubbel. Maar wel onder tafelniveau. In de mozaïektegeltjes komt beweging. Rob Thalen: "Stiekem in een hoek komt een fragment van het Rotarywiel. Alleen wie de Rotary kent, zal dit half-verborgen fragment herkennen." Dus veel herkenning van Rotary zal er niet zijn. De sofa wordt hopelijk weerspiegeld in de etalageruit van de voormalige boekwinkel van oud-Rotarylid Chrit Winants. Maar over de Social sofa zou Rob Thalen deze avond niet spreken. Waar wel over? Zie het volgende bericht. En over die Social sofa? Er zijn 4 eerdere berichten: klik hier.

Toevallig vond ik een Limburgs Dagblad (2 jan 2013) met daarin een interview met Margriet Kousen van de Stichting Vrouwen laten Heerlen glimlachen. Zij bracht met een aantal anderen The Elephant Parade naar Heerlen. Kunstenaars uit Parkstad beschilderden 38 ofifanten die op verschillende plaatsen in Heerlen een plekje kregen. Later zijn deze geveild voor een goed doel. De olifanten waren voor 100.000 euro ingekocht en brachten 355.000 euro op. Nu komen er 20 zitbanken naar ontwerp van een aantal kunstenaars, waaronder Rob Thalen. Uiteindelijk blijven die banken in Heerlen. Klik om te vergroten.