woensdag 26 december 2012

Gelukkig 2013


zondag 23 december 2012

Familiebedrijven

Ton Goedmakers (Foto: J. von Grumbkow)

Op 19 december 2012 sprak Ton Goedmakers over de positie van familiebedrijven. Familiebedrijven kennen een dominante positie van de familie met minimaal 25% van de aandelen en hebben meewerkende familieleden . Er zijn in Nederland 260.000 familiebedrijven met een totale omzet van 320 miljard die voor 50% bijdragen aan het bruto binnenlands product. Ton Goedmakers citeert een onderzoek: voor de helft van deze bedrijven is winst niet het doel (wel winstbehoud). 30% van de CEO’s is 20 jaar of langer verbonden aan het bedrijf. De helft zou de code-Tabaksblat liever afschaffen en de andere helft ziet de code als noodzakelijk kwaad. 82% haalt innovatie uit de klanten, waar grote beursgenoteerde ondernemingen hun innovatie op grond van marketingonderzoek doen. Opvolging is bij 45% geen thema. Mogelijk schuiven zij deze problematiek voor zich uit. 
http://www.fbned.nl/ 
Familieleiderschap versus bedrijfsleiderschap. Het eerste vraagt improviseren en empathie, de familie bij elkaar houden, de bekwaamheid om familieleden vrijwillig over de brug te krijgen, gezag, lange-termijndenken. Vertrouwen staat op de eerste plaats.  Op de tweede plaats: controle. Controle staat juist op de eerste plaats bij bedrijfsleiderschap dat efficiency-gedreven is en hoort bij een afrekencultuur. De vraag is: ben je een familieleider of een bedrijfsleider? Ofwel je bent goed in het ene ofwel je bent goed in het andere. Ton Goedmakers kijkt terug op de opvolging zoals hij deze indertijd als zoon heeft ervaren en hoe hij nu, jaren later, de opvolging ziet vanuit zijn positie als vader. Tenslotte bespreekt hij hoe in familiebedrijven gekeken wordt naar schoonbroers.
(Foto: J. von Grumbkow)

woensdag 19 december 2012

Women in White in Winselerhof (3)

Women in White na het applaus, de bloemen en het schitterende kerstoptreden voor de Rotaryclub Heerlen in de Winselerhof in Landgraaf op 16 december 2012
(Foto: J. von Grumbkow). Klik om te vergroten.
Namens de Fellowshipcommissie dankt Jan Stoot de Women in White voor hun prachtige en altijd lastige a capella, want zonder instrumenten hoor je snel de fouten en is het moeilijk om de toonhoogte vast te houden, maar bij deze vrolijke women ging het allemaal voortreffelijk!
(Foto: J. von Grumbkow)

Women in White in de Winselerhof (2)

Rotaryclub Heerlen luisterend in de Winselerhof
naar de Women in White op 16 december 2012
(Foto: J. von Grumbkow).
Rotaryclub Heerlen in de Winselerhof op 16 december 2012
(Foto: J. von Grumbkow).

Women in White in de Winselerlof (1)

Women in White in de Winselerhof te Landgraaf
tijdens hun kerstoptreden met een gevarieerd repertoire
voor een ademloos luisterende Rotaryclub Heerlen
op 16 december 2012: vrolijk, beweeglijk en uiterst ontspannen
 (Foto: J. von Grumbkow).
Laarsjes van de witte vrouwen
(Foto: J. von Grumbkow).

maandag 17 december 2012

Whispering caves

Lenny Berkers en Henk Goei Thè op 16 december 2012 in de Winselerhof in Landgraaf (Foto: J. von Grumbkow). Klik om te vergroten.
Lenny Berkers overhandigt op 16 december 2012 aan de voorzitter van Rotaryclub Heerlen Henk Goei Thè de CD van de Whispering caves met de bedoeling deze weer door te geven aan Paul Franken. Het project had € 5000,- opgeleverd voor Rotary Polio. Zie het eerdere bericht op deze blog (klik). De bladmuziek en de CD zijn te bestellen bij harpmusic.eu.

zondag 16 december 2012

Nieuwjaarswandeling

6 januari 2013: Winterse nieuwjaarswandeling vanuit het 300 jaar oude dorpscafé Bulcher in Woestenrade (klik). Programma en deelname via email bij Jan Stoot en Alphons Spijkers.

zaterdag 15 december 2012

Women in White

Zondag 16 december 2012 luistert en kijkt Rotaryclub Heerlen naar het zangtrio Women in White. Sinds  8 december 2012 ook op Facebook (klik).

vrijdag 14 december 2012

Bericht van Rebecca Näff

Rebecca Näff is weer terug in Liechtenstein en is naar school gegaan (meer dan haar lief is), zoals ze deze week liet weten aan Rotaryclub Heerlen. Voorbij, voorbij...


zondag 9 december 2012

Installatie Marcus Vankan


Rotarylid Marcus Vankan is per 1 december 2012 de nieuwe pastoor van cluster Tabor (Baexem, Grathem, Kelpen-Oler, Leveroy en Heythuysen). De installatie is in de Nicolaaskerk te Heythuysen op zondag 9 december om 14:00 uur. Om 15:30 uur is er receptie in cultureel centrum de Bombardon. Een interview met hem staat hier (even 15 seconden reclame doorstaan, maar dan volgt een leuk gesprek).

zaterdag 8 december 2012

Met Sinterklaas naar de Corisberg (4)

Waardig met het grote boek langs de tafels van de Corisberg (Foto: J. von Grumbkow).
De Corisberg in Heerlen is een kleinschalige woon- en werkgemeenschap met een boerenbedrijf. Mensen met een stoornis in hun ontwikkeling wonen en werken er: de handen uit de mouwen en veel in de buitenlucht. Rotaryclub Heerlen maakt sinds het voorzitterschap van Steph Vaessen Sinterklaasgeschenkjes voor de bewoners van de Corisberg. In het verleden heeft de Corisberg steun van de Frans Gijzels Stichting gekregen. Op 5 december 2012 bracht de Sint namens de Rotaryclub Heerlen een bezoek aan de Corisberg.
Sint en Pieten op de Corisberg (Foto: J. von Grumbkow).
De Corisberg is een monumentale carréboerderij, midden in het groen aan de rand van de stad Heerlen. De Sint en zijn gevolg stapten de hoeve binnen in het Caumerbeekdal, een prachtig natuurgebied. Het is een biologisch-dynamische boerderij met een gemengde bedrijfsvoering. Er is vee, een tuinderij, een boomgaard met hoogstamfruit en een bessentuin en een boerderijwinkel (zie www.deseizoenen.org/page/Heerlen-De-Corisberg.aspx).
Overzicht Hoeve de Corisberg (Foto: J. von Grumbkow).
Het resultaat van ieders werk is tastbaar. Op de tafels stonden schaaltjes met zelf gebakken koekjes en pepernoten. De meesten gingen hun cadeautjes bij de Sint ophalen. Soms kwam de Sint ze zelf brengen. Meestal onder veel gelach, want over een ieder had Sint een treffende anekdote in zijn grote boek staan.

Met Sinterklaas naar de Corisberg (3)

Het werd een hilarische bijeenkomst ten huize van de familie Vaessen. Joost Smeets probeerde alles in de hand te houden. Ditte Merle haalde de Pieten uit hun rol. Muis Vaessen constateerde opgelucht dat haar huis overeind bleef (Foto: J. von Grumbkow).
Terwijl de Sint zich geestelijk voorbereidde, dreigde in huize Vaessen het decorum weg te vallen. Veel vlaai en geroddel over de Sint. Opnieuw gaven de Pieten een imitatie weg. De linker Piet ging Inge Tas van de Corishoeve nadoen. De rechter Piet gaf een parodie op José Pécasse: onnodig ronddribbelen, de aanwezigen aanstoten en uitbundig lachen. Ditte Merle zat de linker Piet op te fokken. Muis Vaessen mocht zich even bij het gezelschap voegen want de taak van het bedienend personeel ligt rond de keukenkastjes en de gootsteen. Maar in feite was zij de perfecte gastvouw: hartelijk en ondersteunend. Toen iedereen aan een rondedansje wilde beginnen, stak de bisschoppelijke woordvoerderJoost Smeets er een stokje voor, zodat de Sint zijn meditaties ongestoord kon voortzetten.

Met Sinterklaas naar de Corisberg (2)

Toen de Sint bij de kapper wakker werd, had deze Sints hoofd ongevraagd een complete behandeling gegeven. De weelderige witte baard was verdwenen. De linker Piet drukte de mijter op Sints gemillimeterde hoofd en toverde een vrolijke lach op haar gezicht waar José Pécasse het patent op heeft. De rechter Piet redde de situatie door snel een imitatie weg te geven van Inge Tas. Bij de Sint kon er amper een bescheiden lachje af, wat hem ineens deed lijken op Rob Thalen (Foto: J. von Grumbkow). 
Daar stond de Sint met zijn Pieten in de huiskamer van de familie Vaessen. De mijter heeft dezelfde kleurstelling als zijn wijde mantel. De mijter is pas na het jaar 1000 ingevoerd. Sindsdien staat in het midden van de mijter een kruis. Gezien de lengte van de Sint moest hij oefenen om op waardige wijze het vertrek te verlaten. Niet overal wordt bij de bouw rekening gehouden met de deurhoogte als de Goedheiligman langskomt. Wanneer de Sint de mijter moet afzetten, dan overhandigt hij de mijter aan de dichtstbijzijnde Piet. Deze neemt de mijter in bewaring. Vervolgens doet Piet enkele stappen naar voren om het vertrek te verlaten. Passeert de Sint het deurkozijn, dan reikt Piet bij de deur de mijter weer aan. Toen na enig repeteren alles goed ging, kon de Sint en zijn gevolg op weg naar de Corisberg (Klik).

vrijdag 7 december 2012

Met Sinterklaas naar de Corisberg (1)

Rob Thalen hijst zich in een waardige onderjurk en knoopt met zorg de bisschoppelijke knoopjes dicht (Foto: J. von Grumbkow). 
Ten huize van de familie Vaessen paste de Sint zijn nieuwe wintercollectie: klassiek en kleurrijk. De witte onderjurk is van katoen en eindigt 10 cm boven de enkel. Er zitten simpele kanten decoraties aan. Deze accentueren de eenvoudige komaf van de Sint. Rob Thalen, die even Sints tabbert uitprobeerde, is trots op zijn komaf: zijn vader was mijnwerker. Zelf werkt hij ook met zijn handen. Maar zonder geest verrichten handen niets want geest en lichaam zijn een. Om zijn middel bond Rob Thalen een wit koord. Dit schijnt de klingel te heten en doet denken aan het touw van een monnikspij. Alweer om eenvoud te suggereren.
Het witte touw om het middel van de bisschop is van een grote eenvoud, zoals bij monnikspijen (Foto: J. von Grumbkow).
Naarmate Rob Thalen zich verder aankleedde, groeide hij in zijn rol, maar het gaf hem een dubbel gevoel. Hij is immers van protestantse huize. Een ketter die zich hult in Roomse kledij. Dat kan nooit goed gaan. Toen een collega van mij voor het eerst als hoogleraar in zijn toga rondliep zei hij (prof. dr. J. Syroit): ‘Ik hou er niet van. Als misdienaar in Sint-Michiels vond ik het al lullig. Bij feestelijke missen droeg ik een lichte rode rok. Bij alles wat te maken had met de dood, droeg ik een zware, zwarte jurk. Die was gemaakt van de oude jassen en broeken van de Broeders van Liefde. Daar waren lappen van overgebleven en die waren aan elkaar genaaid. Je vroeg je altijd af: heb ik vandaag een martelaar? Dan was het zwart. Komt de bisschop? Dan was het rood. Er is natuurlijk een verschil met nu. Toen liep ik in toga als dienaar rond. Nu loop ik in toga rond als de baas. Toch voel ik mij voor joker. Ik heb het gevoel dat ik onder die toga in mijn blote kont loop. Je hebt de kleren van de keizer aan. Iedereen kijkt je aan en zegt: “Oh, wat mooi”, maar ik heb het gevoel dat ik niks aan heb.’ Door Toga Therapie® is dat gevoel te onderdrukken. Zou onze Sint ook dit gevoel hebben?
Rob Thalen slaat een mantel van donkerrood fluweel om. Het geheel is afgezet met goudkleurig brokaat (Foto: J. von Grumbkow). 

donderdag 6 december 2012

Social sofa (4): Weer een stapje verder

Rob Thalen met het voorbeeld van de Social sofa, maar nog zonder mozaïk. Dat wordt dus nog even goed nadenken (Foto: J. von Grumbkow). Klik om te vergroten.
Woensdag 5 december 2012 kreeg Rob Thalen ten huize van de familie Vaessen een minivoorbeeld van de Social sofa in handen gedrukt. Rob Thalen gaat Heerlen laten glimlachen (klik). Een van de 20 sofa's die in het najaar 2013 in Heerlen te bewonderen zijn, wordt zijn ontwerp . Een aantal mensen van Baanbrekend werk (klik) gaan ermee aan de slag. Jan Stoot en Joost Smeets van de Lustrumcommissie volgen het nauwgezet. Klik op het eerdere bericht.

zondag 2 december 2012

Fusie tussen ziekenhuizen

Het zag er naar uit dat de NMa geen vergunning zou verlenen voor de fusie Atrium (Heerlen) en Orbis (Sittard). De achterliggende gedachte voor een weigering zou volgens mij kunnen zijn: 'Jullie worden het grootste ziekenhuis. Dan gaan de prijzen omhoog en de verzekeraars zijn niet machtig genoeg.' David Jongen voorzitter van Atrium, geboren in de Vroedvrouwenschool in Heerlen en opgegroeid in Simpelveld, kon niet zeggen waar het initiatief voor de fusie van Atrium en Orbis oorspronkelijk vandaan kwam. Dat was onduidelijk. De redenen om te fuseren waren wel duidelijk. Op de Rotarybijeenkomst van 30 november 2012 zei David Jongen dat het initiatief voor zijn tijd lag. Een jaar eerder, in oktober 2011, volgde hij oud-Rotarylid Eke Zijlstra en werd de nieuwe baas van Atrium Medische Centrum in Heerlen. 
Volgens mij kan je in zijn algemeen zeggen dat de druk op ziekenhuizen om te fuseren ontstaat door strengere kwaliteitseisen, de wens om verliesgevende en winstgevende behandelingen uit te ruilen en om de toenemende financiële risico’s voor ziekenhuizen af te dekken. Ook gaat het om het versterken van de onderhandelingspositie tegenover de selectiever inkopende zorgverzekeraars en tegenover de specialisten die zich organiseren in stads- of regiomaatschappen. Vanuit de A&O-psychologie zie je dus motieven als kwaliteitsverhoging, kostenreductie, risicobeheersing, afstemming en uitruil van taken, versterking van onderhandelingspositie. 
Orbis Sittard
Orbis dreigde enkele jaren geleden failliet te gaan door peperdure nieuwbouw. Orbis had in 2010 een nettoschuld van 455 miljoen euro (volgens Zorgvisie – Bart Kiers). Veel is inmiddels afgelost. 60 miljoen moet nog achtergesteld worden. Atrium MC van haar kant had moeite om de financiering voor nieuwbouw en renovatie rond te krijgen.
De NZa signaleert twee potentiële nadelen bij fusies van ziekenhuizen, te weten een prijsverhoging van de ziekenhuiszorg en een verkleining van de keuzemogelijkheden voor patiënten bij doorverwijzing naar topklinische ziekenhuiszorg in de regio. Voor Orbis en Atrium kwam toch de goedkeuring. Reden daarvoor is onder meer een afspraak over het prijsplafond. De NZa ziet als belangrijkste nadeel van elke fusie, ongeacht of dit nu Orbis en Atrium betreft, dat de prijs mogelijk omhoog gaat. De NMa stelt dus in overleg een prijsplafond op. De NMa volgt een aantal jaren of de prijzen van de fuserende partners onder dit plafond blijven. Na die periode kijkt de NMa of het plafond nog nodig is.



David Jongen op 30 november 2012 op de Rotarybijeenkomst te Heerlen (Foto: J. von Grumbkow). 
Zaterdagochtend (1 december 2012) hoorde ik op BNR de Maastrichtse hoogleraar Gezondheidseconomie Wim Groot zeggen dat de schaalvergroting in de zorg het einde van de marktwerking kan inluiden. Er is volgens hem een proces in gang gezet dat niet meer te stoppen is. Op andere terreinen zien we dat grote instellingen soms ontsporen. Een actueel voorbeeld in de onderwijssector is Amarantis, maar de vraag is of je de zorgsector met de onderwijssector kunt vergelijken. Wim Groot: 'Het is zeer goed voorstelbaar dat we over 5 of 10 jaar denken: waarom hebben we in hemelsnaam al die grote ziekenhuizen laten ontstaan?' Volgens Groot mislukken veel ziekenhuisfusies. De NMa toetst een fusieaanvraag en baseert zich op een fusie-effectrapportage. Daar gaan de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) en de Inspectie (IGZ) over. Wim Groot meent dat deze effectrapportage een wassen neus is, want op papier wordt het positief voorgesteld, terwijl de inspectie (IGZ) op dat terrein weinig deskundig is en pro schaalvergroting is. Het gevolg is dat (volgens Groot) de macht bij de ziekenhuizen komt en de marktwerking ten grave wordt gedragen. 
Het is dus te begrijpen dat oud-minister van Jeugd en Gezin (onder Balkenende) André Rouvoet als nieuwe voorzitter (en opvolger van Hans Wiegel) van Zorgverzekeraars Nederland, vanuit het belang van de verzekeraars, vol kritiek zit: de patiënten worden de dupe omdat ze niet meer zelf kunnen kiezen voor een ziekenhuis. Ook dreigen de premieverschillen tussen zorgverzekeraars zo klein te worden dat overstappen nauwelijks loont. Rouvoet: .”Zo is het straks niet meer mogelijk om zelf een specialist te kiezen voor een operatie en de rekening door te schuiven naar de zorgverzekeraar."
David Jongen vermoedt dat Maastricht en Roermond enigszins benauwd zijn voor de fusie. In de provincie Limburg blijven slechts twee ziekenhuizen over die concurrentiedruk kunnen uitoefenen op de beoogde fusiepartners, te weten het Academisch Ziekenhuis Maastricht en het Laurentius Ziekenhuis te Roermond. Het Laurentius Ziekenhuis in Roermond is bezorgd over de fusie tussen Orbis en Atrium, aldus het blad Zorgvisie. Volgens bestuurder Jack Thiadens van het Laurentius Ziekenhuis is er na een fusie geen sprake meer van een gelijk speelveld ('Level playing field') voor ziekenhuizen in Midden-Limburg, omdat Orbis veel staatsteun heeft ontvangen. Laurentius heeft juist efficiënt gewerkt. Die steun zet haar concurrentieel op een achterstand. Zij wordt als het ware gestraft voor haar efficiency.
De een denkt dat het een fusie (merger) is. Voor de ander is het een simpele overname (takeover).
Ik las in Zorgvisie dat de fusie tussen Orbis en Atrium volgens Jack Thiadens ruimte laat voor het continueren van verkapte steun. De consequentie is volgens hem dat de patiëntenzorg in Midden-Limburg, op onderdelen, op termijn bedreigd wordt. Orbis is overeind is gehouden met steun. Volgens Jack Thiadens is inmiddels is al 47,2 miljoen euro afgefinancierd. Bestuursvoorzitter Jack Thiadens: ‘Wij hebben een prachtig ziekenhuis dat dichtbij onze patiënten staat, dat efficiënt ingericht is en als voorkeursziekenhuis voor verzekeraars geldt. Zonder dat we één euro overheidssteun hebben mogen ontvangen. We hebben een prima prijs-kwaliteitsverhouding. Maar als de buren steun krijgen ofwel hogere prijzen kunnen blijven berekenen, kom je met een buurman die vijfmaal zo groot is, op termijn uiteindelijk zelf in de problemen' (ontleend aan Zorgvisie – Wouter van den Elsen). 
David Jongen (Foto: J. von Grumbkow). 
Ziekenhuizen moeten voldoen aan de volumenormen van de IGZ, de verenigingen van medisch specialisten en zorgverzekeraars. Doen ze niet voldoende operaties, dan moeten ze daarmee stoppen. Er is dus externe druk om door samenwerking het volume te vergroten. Door samenwerking wordt de onderhandelingspositie tegenover de zorgverzekeraars verbeterd. Wat betreft die verzekeraars zei Wim Groot dat het onbegrijpelijk was dat zorgverzekeraars als De Friesland en Achmea mochten fuseren. Het gaat dus om geld en macht. Dat verzekerden naar een andere verzekeraar konden overstappen, was volgens Wim Groot onzin want De Friesland was al monopolist. Dat fusies niet per definitie leiden tot voordeligere zorg werd een tijdje geleden bevestigd in de Volkskrant. De NMa vergeleek de prijzen van heupoperaties voor en na de fusie van het Rotterdamse Havenziekenhuis met het Erasmus MC en de fusie van Gooi Noord en Ziekenhuis Hilversum. In beide gevallen steeg volgens de Volkskrant de gemiddelde prijs. Volgens de NMa leiden fusies tot een regionale monopoliepositie. Patiënten kiezen niet op basis van prijsvergelijking, maar voor een ziekenhuis dicht in de buurt.
David Jongen (Foto: J. von Grumbkow)
Met de fusie ontstaat in Zuid-Limburg een van de grootste ziekenhuizen van Nederland, met een 'adherentiegebied' van bijna een half miljoen inwoners. Toen ik opzocht wat adherentie is, bleek dat adherentie het proces waarbij micro-organismen zich vasthechten aan een oppervlak:  een voorwaarde wil een micro-organisme zich in de gastheer kunnen handhaven en delen. Patiënten moeten zich dus als micro-organismen hechten aan hun gastheer: het ziekenhuis.
De NMa ziet concurrentiedruk aan de randen van adherentiegebieden. Ziekenhuizen openen een buitenpolikliniek om hun verzorgingsgebied te vergroten (Kiers, 2010). Ook de ontwikkeling van ketenzorg, waarbij onderdelen van de ziekenhuiszorg worden overgeheveld naar de eerstelijn, zorgt voor een toename van het aantal buitenpoliklinieken. Ziekenhuizen gaan door het overhevelen van ziekenhuiszorg naar de eerstelijn nauwer samenwerken met huisartsen. Maar het bevordert tegelijk hun monopoliepositie.  Er kan door cliënten niet meer gekozen worden omdat er na concentratie nog één aanbieder zal overblijven. De vraag is natuurlijk of de patiënt van vandaag wel prijsvergelijkingen maakt.
Marktwerking
Een van de aanwezige specialisten op de bijeenkomst van 30-11-2012 ging op deze vraag in. Hij verhaalde van een patiënte in Valkenburg die ineens naar het ziekenhuis moest. Wie in Valkenburg woont, zit even ver van Maastricht als van Heerlen. Ze twijfelde maar koos voor Heerlen 'want daar zou minder met co-assistenten worden gewerkt.' Op weg naar Heerlen, besloot ze dat ze beter naar Brunssum kon afbuigen want daar waren helemaal geen co-assistenten. Toen ze daar aankwam moest de specialist worden opgeroepen. Die specialist zei dat hij juist dicht bij het Heerlense ziekenhuis was gaan wonen om snel aanwezig te kunnen zijn. Nu moest hij voor dezelfde ingreep naar Brunssum rijden omdat de patiënte door keuzestress door twijfels overmand was. Het duurde dus even voordat hij aanwezig kon zijn. Het hebben van keuzen geeft onzekerheid en het eindresultaat van het keuzeproces kan nadelig zijn. 
Volgens David Jongen kan het fusieproces na de goedkeuring van de NMA voortvarend verder gaan. Hij betoogt dat de motieven om te fuseren duidelijk zijn: het gaat om meer kwaliteit tegen lagere kosten. De uitdagingen voor beide ziekenhuizen zit in het borgen van het aanbod aan zorg en het verhogen van de kwaliteit in de regio. Door samenwerking is het mogelijk om te voldoen aan de normen op het aantal ingrepen. Door samenwerking kunnen teams worden gecreëerd met de juiste kennis en kunde en is het mogelijk om de mensen effectiever in te zetten. Uiteindelijk biedt de fusie volgens hem uitzicht op een financieel gezien sterkere structurele basis. Kijken we naar beide ziekenhuizen op individuele basis, dan zijn volgens David Jongen Atrium en Orbis kwetsbaar en zou zonder fusie de toekomstige kwaliteitsontwikkeling onvoldoende gewaarborgd zijn:
Klik om te vergroten
Het is een hele klus om de fusie te realiseren. Ik zag een stroom van werk voorbij trekken die te maken heeft met de operationele uitvoering. Verschillende werkgroepen hebben daarvoor afzonderlijk strategische plannen opgesteld waarin de kwalitatieve en financiële meerwaarde van de samenwerking uitgezocht zijn en die samen het integrale plan vormen. 
De organisatie die gaat komen, heeft de volgende uitgangspunten:
Klik om te vergroten
  • In Sittard en Heerlen wordt volwaardige zorg aangeboden met eigen accenten. 
  • De locaties Brunssum, Echt en Kerkrade blijven gehandhaafd. 
  • Voor de (zorg)professionals wordt een aantrekkelijke werkomgeving gecreëerd door specialisatie, opleiding en onderzoek, ontwikkeling en persoonlijke groei.
  • Gedwongen ontslagen worden zoveel mogelijk voorkomen, maar zijn waarschijnlijk niet te vermijden.
  • Met de zorgen van de patiënt en diens naasten (langere reistijd) wordt rekening gehouden. 
  • De nieuwe organisatie acht een goede samenwerking met het AZM  belangrijk.
  • De nieuwe organisatie blijft de samenwerking met de huisartsen(organisaties) opzoeken en verder ontwikkelen.
Voordat de fusie rond is moet er nog veel gebeuren. Van Atrium raakt de ICT verouderd en Orbis heeft weer veel maatwerk. Er zijn cultuurverschillen. Heerlen wordt waarschijnlijk als hautain gezien en Orbis als te zakelijk. Volgens David Jongen moeten de specialisten nog fuseren en dat maakt het ingewikkeld en ook het overleg met de Ondernemingsraad is nog lastig.

Een enkele kritische noot staat hier.